Ein fantastisk fin dag, verkeleg. Sol og varme! Kan vi ønske meir?
Så spørs det då.......Påskevèret er vel ikkje planlagt så nøye av han der oppe at han har tenkt å gje oss for mykje av den sorten. (Med mindre ein bur sørafor).
Nei, folket rundt meg har nok synda alt for mykje, så då må vi berre ta til takke med at det blir overskya. (Viss ikkje nokon tar til vit og ber om syndenes forlatelse!!) Hahaha.........
Det blir vel aller helst bra.:=)
Nyhetsanker annonserer frieri - aner ikke at det er til henne selv. Hahaha...... Snakk om å bli tatt på senga!
Kanskje litt risky å fri "online", med mindre du er sikker på svaret.
Det er rart kor påverka ein blir av eit frieri. Plutseleg er det ei pipestemme som svarer ja. Det er lett å sjå at pulsen er skyhøg og pusten jobber verkeleg hardt.
Så då er det ikkje rart at det berre er pipestemme som kjem ut først!
Jaja.......Heldig er ho som fekk eit romantisk frieri! :=)
Eg har akkurat bladd i eit KK. Om eg ikkje tar heilt feil, er det bladet frå forrige uke.
Etter å ha lest "bli ny" sidene denne gongen, kjenner eg at det er tårer på kinnet. Med andre ord ei sterk fortelling bak sidene denne gongen!
Det er to kvinner som har fått kreft. Den eine av dei har fått det dei kallar for kronisk kreft. Ergo blir ho ikkje frisk att.
Desse to kvinnene har lyst til å føle seg vakker for ein dag. Cellegiftkurar er jo ikkje akkurat noko som farer fint med kroppane til dei som tar det.
Det er nok ikkje berre berre å plutseleg bli fri for hår på hovudet, fri for augebryn og elles andre synlege teikn.
Det gjer noko med psyken..........
Ekstra ille er det om du har born i slike tilfeller. For korleis fortel ein til ein niåring at "mamma har kreft". Kreft som var årsaka til at morfar døydde for litt sidan......... Mamma som er livsnerven i ein liten gut sitt liv.
Rett før jul..............
Eg har sjølv ein niåring (snart) og kjente straks på følelsen. Fekk rett og slett ein klump i halsen!
Så kom eg til der det stod at dei valgte å sette seg ned med han for å fortelle det. Midt i leksene........
Tårene kom då eg las kva han gjorde rett etterpå!! Han skreiv ein lapp til læraren: Til frøken. Jeg har ikke gjort leksene. Mamma har fått kreft. Morfar døde av kreft for litt siden.
Sterkt!!
Eg ser for meg redselen hans. Redselen for å miste mora for godt.
Mora som har kronisk kreft i skjellettet, spredning til levra som kom av tidlegare brystkreft.
Det er ikkje meininga ta livet skal vere lett!
Det er ikkje meir enn to døger sidan min eigen son spurte meg om korleis det vil gå med han om det skulle skje noko med meg som gjorde at eg blei borte. Korleis skulle han klare seg?
Kreft og andre sjukdommar er blitt så vanleg. Det er så mange som har opplevd å miste nokon.
Born følger i større grad med på nyheitene og dei får i større grad med seg ting som skjer i verda i tillegg til desse sjukdommane som tar liv.
Er det rart det set igong litt tankeverksemd?
Kva kunne eg svare?
Sjølvsagt ikkje noko anna enn at han ikkje fekk lov til å tenke på det og at eg sjølvsagt alltid kom til å vere hos han. "Eg skal leve til eg er minst 80", sa eg.
Ein letta son svarte "Bra!".
Heldigvis spurte han ikkje korleis eg kunne vere sikker på det....................
Ein kan aldri vere sikker. Eg veit ikkje kva morgondagen bringer med seg. Likevel, sannsynlegheita for at eg lever i beste velgåande lenge, lenge er stor. Mykje større enn at eg ikkje gjer det.
Det kan ikkje desse to kvinnene tenke. Spesielt ikkje ho med kronisk kreft.
Ho veit at ein dag er det stopp. Ein dag tar kreften livet hennar.
Ho veit at eigne born må gjennom sorga over å miste si eiga mor og eg kan ikkje tenke meg til at det er ein god følelse.
Eg håper eg aldri kjem i same situasjon!!
Det handlar om å leve medan ein kan og å gjere det ein har lyst til medan sjansen enno er der. Ikkje vente til det er for seint........
Eg hadde eigentleg eit par tema eg ville skrive om i dag, men eg kjenner at det gjorde noko med meg då eg las denne artikkelen om desse to som faktisk fekk ønsket sitt oppfylt. Dei fekk bli sminka og dressa opp. "Bli ny!!" Og fin blei dei!!
Ergo ventar eg heller med å skrive meir..........
Eg skal heller sette meg i sofaen og kose meg med guten min som er sjuk og svak i dag.
Med andre ord har eg ingen planar om å nyte det fantastiske vèret som er i dag.
Ha ein fortsatt fin dag! :=)
Hasta mañana!
IWALY
Så spørs det då.......Påskevèret er vel ikkje planlagt så nøye av han der oppe at han har tenkt å gje oss for mykje av den sorten. (Med mindre ein bur sørafor).
Nei, folket rundt meg har nok synda alt for mykje, så då må vi berre ta til takke med at det blir overskya. (Viss ikkje nokon tar til vit og ber om syndenes forlatelse!!) Hahaha.........
Det blir vel aller helst bra.:=)
Nyhetsanker annonserer frieri - aner ikke at det er til henne selv. Hahaha...... Snakk om å bli tatt på senga!
Kanskje litt risky å fri "online", med mindre du er sikker på svaret.
Det er rart kor påverka ein blir av eit frieri. Plutseleg er det ei pipestemme som svarer ja. Det er lett å sjå at pulsen er skyhøg og pusten jobber verkeleg hardt.
Så då er det ikkje rart at det berre er pipestemme som kjem ut først!
Jaja.......Heldig er ho som fekk eit romantisk frieri! :=)
Eg har akkurat bladd i eit KK. Om eg ikkje tar heilt feil, er det bladet frå forrige uke.
Etter å ha lest "bli ny" sidene denne gongen, kjenner eg at det er tårer på kinnet. Med andre ord ei sterk fortelling bak sidene denne gongen!
Det er to kvinner som har fått kreft. Den eine av dei har fått det dei kallar for kronisk kreft. Ergo blir ho ikkje frisk att.
Desse to kvinnene har lyst til å føle seg vakker for ein dag. Cellegiftkurar er jo ikkje akkurat noko som farer fint med kroppane til dei som tar det.
Det er nok ikkje berre berre å plutseleg bli fri for hår på hovudet, fri for augebryn og elles andre synlege teikn.
Det gjer noko med psyken..........
Ekstra ille er det om du har born i slike tilfeller. For korleis fortel ein til ein niåring at "mamma har kreft". Kreft som var årsaka til at morfar døydde for litt sidan......... Mamma som er livsnerven i ein liten gut sitt liv.
Rett før jul..............
Eg har sjølv ein niåring (snart) og kjente straks på følelsen. Fekk rett og slett ein klump i halsen!
Så kom eg til der det stod at dei valgte å sette seg ned med han for å fortelle det. Midt i leksene........
Tårene kom då eg las kva han gjorde rett etterpå!! Han skreiv ein lapp til læraren: Til frøken. Jeg har ikke gjort leksene. Mamma har fått kreft. Morfar døde av kreft for litt siden.
Sterkt!!
Eg ser for meg redselen hans. Redselen for å miste mora for godt.
Mora som har kronisk kreft i skjellettet, spredning til levra som kom av tidlegare brystkreft.
Det er ikkje meininga ta livet skal vere lett!
Det er ikkje meir enn to døger sidan min eigen son spurte meg om korleis det vil gå med han om det skulle skje noko med meg som gjorde at eg blei borte. Korleis skulle han klare seg?
Kreft og andre sjukdommar er blitt så vanleg. Det er så mange som har opplevd å miste nokon.
Born følger i større grad med på nyheitene og dei får i større grad med seg ting som skjer i verda i tillegg til desse sjukdommane som tar liv.
Er det rart det set igong litt tankeverksemd?
Kva kunne eg svare?
Sjølvsagt ikkje noko anna enn at han ikkje fekk lov til å tenke på det og at eg sjølvsagt alltid kom til å vere hos han. "Eg skal leve til eg er minst 80", sa eg.
Ein letta son svarte "Bra!".
Heldigvis spurte han ikkje korleis eg kunne vere sikker på det....................
Ein kan aldri vere sikker. Eg veit ikkje kva morgondagen bringer med seg. Likevel, sannsynlegheita for at eg lever i beste velgåande lenge, lenge er stor. Mykje større enn at eg ikkje gjer det.
Det kan ikkje desse to kvinnene tenke. Spesielt ikkje ho med kronisk kreft.
Ho veit at ein dag er det stopp. Ein dag tar kreften livet hennar.
Ho veit at eigne born må gjennom sorga over å miste si eiga mor og eg kan ikkje tenke meg til at det er ein god følelse.
Eg håper eg aldri kjem i same situasjon!!
Det handlar om å leve medan ein kan og å gjere det ein har lyst til medan sjansen enno er der. Ikkje vente til det er for seint........
Eg hadde eigentleg eit par tema eg ville skrive om i dag, men eg kjenner at det gjorde noko med meg då eg las denne artikkelen om desse to som faktisk fekk ønsket sitt oppfylt. Dei fekk bli sminka og dressa opp. "Bli ny!!" Og fin blei dei!!
Ergo ventar eg heller med å skrive meir..........
Eg skal heller sette meg i sofaen og kose meg med guten min som er sjuk og svak i dag.
Med andre ord har eg ingen planar om å nyte det fantastiske vèret som er i dag.
Ha ein fortsatt fin dag! :=)
Hasta mañana!
IWALY
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar