De elsker ham, lever av sæd og holder kjeft etter fellatio. Er vi i ferd med å bli immunisert mot kvinnehat? Spørsmålet stilles på Dagbladets sider her på nettet.
Sånn umiddelbart må eg innrømme at eg har null snøring på kva det dreiar seg om. Kve er han? Eg ser eit bilete av ein mann og ei kvinne. Kven han (eller ho for den saks skuld) er, har eg null peiling på.
Nokon elskar han, lever av sæd (??????) og holder samtidig kjeft…….. Vanskeleg setning å bli klok på, men det er sikkert eit eller anna smart bak det heile. Så då får eg vel ta å sjekke då.
(For han ser jo ut som ein kjekkas!)
Det er Robin Thickes som er den "heldige". Hiphop er det første som slår meg då.
Det seies at i hiphopens verd har det vore tispenes år. Det er vel i den samanhengen at spørsmålet om kvinnehat dukkar opp.
Forresten er det Lil Wayne som syng om tispene sine. Det er han som blir elska.
Sjølve setninga om sæd blir eg ikkje klok på.
Sjølvsagt kan eg bevege meg inn på ei eller anna forklaring, men eg er redd den vil bli litt einspora.
No er det stort sett slik at det er lite ved hiphop´en som sjokkerer lenger. Det er nok det som ligg bak spørsmålet om kvinnehat. Mange songar er ei gråsone mellom valdtekt og frivillig sex, noko som, i alle høve tidlegare, kan sjokkere mange. I og med at dette med sjokkering er på god veg bort, er det tilsynelatande lett å anta at vi byrjer å bli immunisert mot kvinnehat.
Det er jo ei låt som heiter "The Bitch Sucks Dick".
Det kan nesten bvirke som om at det er greit at kvinnehatet dyrkes så lenge det er snakk om det lyriske (og berre det). "Screen violence" er vel kanskje det næraste uttrykket vi kjem til det lyriske. "Screen violence" er ikkje så sjokkerande som "fysisk" kvinnehat.
Problemet er eigentleg at heilt sidan starten av denne sjangeren, hiphop´ens fødsel, har den vore klassifisert som autobiografisk naturalisme.
Naturalisme er vi nok mest vant til å knytte opp mot Amalie Skram og andre kjente forfattarar. Med andre ord litteraturhistoria.
Autobiografisk naturalisme er ikkje eit ord du kan google og finne ei god forklaring på. Likevel er det ikkje verre enn at ein ser på orda som to sjølvstendige ord.
Autobiografisk er på ein måte det same som sjølvbiografisk. Då er det sjølvsagt snakk om at det dreiar seg om noko personleg.
Ergo vil det vere vanskeleg å påstå at det er lett å sjå at det kan vere eit skille mellom sant og usant i dei tekstane som skrives i denne sjangeren.
Då må det kanskje presiserast at det er hiphop´erane sjølv som har påberopt seg dette med autobiografisk.
Tidlegare var hiphop ein subkultur. No er den gått over til å bli meir ei global og komersiell uttrykksform. Den formar seg etter ei verd som heile tida er i endring.
Det har nok i stor grad blitt slik at vi sosialt aksepterer og ikkje minst finn gleden i musiken til menn som reduserer oss kvinnfolk til blant anna eit dyr, ei bitch. Det einaste vi eksisterer for, er at vi skal tilfredstille og adlyde. Ganske sterke ord, men ein realitet.
Når alt dette er sagt, kan ein jo for såvidt trekke fram "Ffty shades of Grey". Dette er eit litterært verk, så det blir kanskje litt på sidelinja. Det er vel heller meint som at populærmusikken vi høyrer på kan vere ganske råtten. Allmennkulturen står for fall og den vil nok i større og større grad vere med på å sørge for at vi får eit større klasseskille i verda. Sosiokulturelle………men då er vi inne på Vygotski sin læringsteori, og det var ikkje akkurat ei pedagogisk tema dette skulle vere, så vi stoppar der.
Hiphop…… Eg høyrer nok rimeleg lite på den type musikk. Kanskje til og med så lite at det kan klassifiserast som ingenting. Berre så blaff sånn heilt tilfeldig………
Anand ser på Ringenes herre og lyttar til Coldplay. Jaja, viss oppladninga er science fiction……. Sjakkmatch-ane er livets harde realitet og ingen sience fiction.
Greitt nok…… Filmen handlar jo om å forsvare seg, men i overført meining? Neppe noko god strategi.
Dessutan er det snakk om lange filmar og sannsynlegvis brukar han for mykje tid på å konsentrere seg om desse småkrapyla i triologien. (Viss han då ikkje anser Magnus C for å vere ein slik hobbit og treng å finne formelen for å slå han……… Vel, vi veit jo korleis "storyen" endar, så det er ikkje noko særleg bra sjakktrekk å gå for den metoden!
Jomfrua har vaska og strykt gardinane med julemusikk sivande ut av høgtalarane på tv. Ei stund var det ein som var rimeleg bekymra for om han kom til å få sjå fotballandskamp i og med at julemusikken kom ut av høtalarane som tilhøyrer nett tv´n.
Det er gjerne ikkje det smartaste ein gjer…….. Å be om tv´n når den er i bruk under vasking. Thihihi….. Det var ei litt rusten stemme som spurte om lov og det kunne virke som om at svaret som kom var uventa.
Litt lettare i sjokk blei julemusikken slått av og Høgmo sine staute karar (som enno har til gode å vinne) fekk rule tv-skjermen.
Kva er vel betre enn å nistirre på muskulause menn som spring etter ei lærkule, og då ikkje mindre enn heile 22 stykk?
I og med at det er mest menn som stirrar på slikt, kan ein vel kanskje anta at det er noko anna som driv dei. Tvilen kjem dei til gode og då får vi vel berre seie at det er det taktiske dei er fasinert av! Haha…..
Uansett, fotball eller ikkje. Når ein er så trøytt som eg er no, ja då sit ein i alle fall ikkje oppe og ser fotball. Då er dyna eit myje betre alternativ.
Ikkje det at dyna er så samtalevillig, men det er vel heller ikkje målet når ein mest vil sove.
Så ha ei god natt!
Hasta luego!
IWALY!!!!
Sånn umiddelbart må eg innrømme at eg har null snøring på kva det dreiar seg om. Kve er han? Eg ser eit bilete av ein mann og ei kvinne. Kven han (eller ho for den saks skuld) er, har eg null peiling på.
Nokon elskar han, lever av sæd (??????) og holder samtidig kjeft…….. Vanskeleg setning å bli klok på, men det er sikkert eit eller anna smart bak det heile. Så då får eg vel ta å sjekke då.
(For han ser jo ut som ein kjekkas!)
Det er Robin Thickes som er den "heldige". Hiphop er det første som slår meg då.
Det seies at i hiphopens verd har det vore tispenes år. Det er vel i den samanhengen at spørsmålet om kvinnehat dukkar opp.
Forresten er det Lil Wayne som syng om tispene sine. Det er han som blir elska.
Sjølve setninga om sæd blir eg ikkje klok på.
Sjølvsagt kan eg bevege meg inn på ei eller anna forklaring, men eg er redd den vil bli litt einspora.
No er det stort sett slik at det er lite ved hiphop´en som sjokkerer lenger. Det er nok det som ligg bak spørsmålet om kvinnehat. Mange songar er ei gråsone mellom valdtekt og frivillig sex, noko som, i alle høve tidlegare, kan sjokkere mange. I og med at dette med sjokkering er på god veg bort, er det tilsynelatande lett å anta at vi byrjer å bli immunisert mot kvinnehat.
Det er jo ei låt som heiter "The Bitch Sucks Dick".
Det kan nesten bvirke som om at det er greit at kvinnehatet dyrkes så lenge det er snakk om det lyriske (og berre det). "Screen violence" er vel kanskje det næraste uttrykket vi kjem til det lyriske. "Screen violence" er ikkje så sjokkerande som "fysisk" kvinnehat.
Problemet er eigentleg at heilt sidan starten av denne sjangeren, hiphop´ens fødsel, har den vore klassifisert som autobiografisk naturalisme.
Naturalisme er vi nok mest vant til å knytte opp mot Amalie Skram og andre kjente forfattarar. Med andre ord litteraturhistoria.
Autobiografisk naturalisme er ikkje eit ord du kan google og finne ei god forklaring på. Likevel er det ikkje verre enn at ein ser på orda som to sjølvstendige ord.
Autobiografisk er på ein måte det same som sjølvbiografisk. Då er det sjølvsagt snakk om at det dreiar seg om noko personleg.
Ergo vil det vere vanskeleg å påstå at det er lett å sjå at det kan vere eit skille mellom sant og usant i dei tekstane som skrives i denne sjangeren.
Då må det kanskje presiserast at det er hiphop´erane sjølv som har påberopt seg dette med autobiografisk.
Tidlegare var hiphop ein subkultur. No er den gått over til å bli meir ei global og komersiell uttrykksform. Den formar seg etter ei verd som heile tida er i endring.
Det har nok i stor grad blitt slik at vi sosialt aksepterer og ikkje minst finn gleden i musiken til menn som reduserer oss kvinnfolk til blant anna eit dyr, ei bitch. Det einaste vi eksisterer for, er at vi skal tilfredstille og adlyde. Ganske sterke ord, men ein realitet.
Når alt dette er sagt, kan ein jo for såvidt trekke fram "Ffty shades of Grey". Dette er eit litterært verk, så det blir kanskje litt på sidelinja. Det er vel heller meint som at populærmusikken vi høyrer på kan vere ganske råtten. Allmennkulturen står for fall og den vil nok i større og større grad vere med på å sørge for at vi får eit større klasseskille i verda. Sosiokulturelle………men då er vi inne på Vygotski sin læringsteori, og det var ikkje akkurat ei pedagogisk tema dette skulle vere, så vi stoppar der.
Hiphop…… Eg høyrer nok rimeleg lite på den type musikk. Kanskje til og med så lite at det kan klassifiserast som ingenting. Berre så blaff sånn heilt tilfeldig………
Anand ser på Ringenes herre og lyttar til Coldplay. Jaja, viss oppladninga er science fiction……. Sjakkmatch-ane er livets harde realitet og ingen sience fiction.
Greitt nok…… Filmen handlar jo om å forsvare seg, men i overført meining? Neppe noko god strategi.
Dessutan er det snakk om lange filmar og sannsynlegvis brukar han for mykje tid på å konsentrere seg om desse småkrapyla i triologien. (Viss han då ikkje anser Magnus C for å vere ein slik hobbit og treng å finne formelen for å slå han……… Vel, vi veit jo korleis "storyen" endar, så det er ikkje noko særleg bra sjakktrekk å gå for den metoden!
Jomfrua har vaska og strykt gardinane med julemusikk sivande ut av høgtalarane på tv. Ei stund var det ein som var rimeleg bekymra for om han kom til å få sjå fotballandskamp i og med at julemusikken kom ut av høtalarane som tilhøyrer nett tv´n.
Det er gjerne ikkje det smartaste ein gjer…….. Å be om tv´n når den er i bruk under vasking. Thihihi….. Det var ei litt rusten stemme som spurte om lov og det kunne virke som om at svaret som kom var uventa.
Litt lettare i sjokk blei julemusikken slått av og Høgmo sine staute karar (som enno har til gode å vinne) fekk rule tv-skjermen.
Kva er vel betre enn å nistirre på muskulause menn som spring etter ei lærkule, og då ikkje mindre enn heile 22 stykk?
I og med at det er mest menn som stirrar på slikt, kan ein vel kanskje anta at det er noko anna som driv dei. Tvilen kjem dei til gode og då får vi vel berre seie at det er det taktiske dei er fasinert av! Haha…..
Uansett, fotball eller ikkje. Når ein er så trøytt som eg er no, ja då sit ein i alle fall ikkje oppe og ser fotball. Då er dyna eit myje betre alternativ.
Ikkje det at dyna er så samtalevillig, men det er vel heller ikkje målet når ein mest vil sove.
Så ha ei god natt!
Hasta luego!
IWALY!!!!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar