Beathe`s blogg

Du ble et mindre og mindre minne. Nå er du et mareritt.  Kva er det som får ei mor til å forlate sine born og ikkje gje lyd ifrå seg på elleve år? La dei tru at ho er daud......
Utan eit ord, berre vips....borte.
Eg trur aldri eg kan forstå noko slikt.

Eg kan skjønne jenta på 19 år som ytra at mora blei eit mindre og mindre minne. Heilt til ho plutseleg dukka opp på ein politistasjon og gjorde seg til kjenne. Då blei ho eit "mareritt". Eg forstår det godt.
For først lot ho jenta (og broren) gå gjennom ein stor sorgprosess for å ha mista mora. Ikkje berre sorg for å miste ho, men også sorga over å ikkje vite kva som skjedde.
Dei måtte leve i uvissa om det var skjedd noko kriinelt og kva det i så fall kunne vere.
Kva born er det som enkelt taklar det?

Det er vel slik med oss aller fleste.....at ein "gløymer" meir og meir etterkvart som tida går. Ein lærer seg metodar for å stenge enkelte ting ute.
Viss ikkje ville det ha vore ein del uuthaldelege skjebnar rundt om i verda. Det er på ein måte eit av våre overlevingsinstinkt. Det må til for at vi skal kunne gå vidare.

Viss ein etter mange år, slik som i denne saka, oppdagar at ein er blitt "narra", at ein har gått i gjennom ein tung og vanskeleg prosess og at det kunne vore unngått....?! Ja, det seier seg sjølv at første reaksjon neppe vil vere glede.
Det spørs om gleden over det nokon som helst gong vil gere seg gjeldande. Det kjem kanskje litt an på i kor stor grad ordtaket "blod er tykkere enn vann" lar seg gjelde, og i kor stor grad mora til desse to ungdommane verkeleg får vist dei kor ho angrar eller får fram at det låg ei god årsak bak det at ho berre stakk.

Ekteskapet gjekk mot skilsmisse, men det åleine er ikkje årsak nok til å lemne dine eigne born.
Ho haika med heimlause som ho hadde blitt kjent med og blei hos dei.

Politiet erklærte ho ikkje daud før i 2009, sju år etter at ho forsvann, så ho har kosta samfunnet mange pengar og voldt sine eigne stor smerte.

Eg vil tru at for å forstå ei slik handling, så må ein nesten vere i stand til å kome inn i hovudet på den det gjeld.
Ei mors kjærleik er som regel ganske sterk og det skal mykje til for at ei mor berre kan stikke av sånn utan vidare. Utan ein einaste lapp..........
Eg kan ikkje anna enn anta korleis borna må ha hatt det og samtidig forstå at dei ikkje er interessert i å gjere det enkelt for ho.
Ho tenkte på dei kvar dag, men tok aldri kontakt.

Gir barna våpen før de begynner på skolen. Normal livsførsel, påstår ein dommar!
Det er greit at Amerika har eit anna våpensystem enn oss, inkludert det med kven som har lov til å bære våpen eller ikkje. Likevel er det eit grovt overtramp mot eit born å vise det nok tillitt til at den kan få tilgong til eit våpen før ein når skulealder.
Vis meg det bornet som er i stand til å beherske noko slikt til fulle. (Då tenker ikkje på det å mestre å skyte med det, men det å mestre det i form av å IKKJE bruke det).

Gutt (5) skjøt og drepte lillesøster. Ei sak som verkeleg prover galskapen i det heile.
Å få eit forhold til våpen i ein så ung alder....... Ufarleggjere våpen på ein slik måte når det er alt anna enn ufarleg. (Og alle burde frykte våpen og det eit våpen kan gjere mot eit anna menneske).

I Kentucky er det tvilsamt at det er særleg mange som ikkje har skytevåpen i husa sine, også berekna på born...... Det er meir vanleg enn at det ikkje er det.
Å skulde på at det er ein viktig del av den amerikanske historia, blir rett og slett for dumt.
Greit nok at det har vore "tradisjon" i lange tider, men historia treng jo ikkje la vere å fornye seg berre av di noko var vanleg før. Alle skulemassakrane burde jo vere glimrande eksemplar på nett det!

Jaja.....Ei crazy verd!! Enno godt at vi ikkje merker så mykje av den sjølv!
Det er fredag, det er helg. Nyt det! :=)

Hasta mañana!

IWALY!!