Her ligg eg....henslengt på sofaen. Har eigentleg ikkje anna å ta meg til enn å liggje her og høyre på musikk. Eller........Det blei vel litt feil. det er sikkert nok å finne på, men dette alternativet var det beste. Så her ligg eg med dataen i fanget, noko som er svært lurt i følge ulike artiklar. Nope.....men eg har heller ikkje noko stort ønske om å vere så lur i dag. Eg får ha den biten til gode til ein annan dag. Alt til si tid=) Eigentleg ligg eg her og grublar på kva eg kan skrive om. Det er nesten på tide å skrive noko fornuftig, men begge hjernehalvdelane er ikkje heilt med no heller, og då er det ikkje lett å fungere.Temaet kunne jo ha vore "Kva er det med menn og vèret". Skal vi verkeleg dra på hytta når det regnar slik??? Å jada....Det regnar grusomt mykje. Minst fjorten dråpar i timen!!! Hallo......Den problemstillinga gjer seg i alle høve her i dette huset i dag, men det går vel over. (Syng, syng, syng og ver glad....).
I KK står det for det meste om tid, og tid er ikkje det eg har mest lyst å tenke på no. Vi draumer om å stopp opp og fange tida.......(Påstås det). Vel, eg har fleire gonger sagt at tida går for fort, så det er ikkje noko unikt ved det.
Slankekurar er vel heller ikkje eit heitt tema?! Heile våren er vel alle ukeblada fylt opp med slikt stoff.
Det einaste eg kan bøye meg etter og vere delvis einig i, er ei side der det står om facebook. Heile den nye generasjonen er totalt oppslukt i facebook.....tja, så kvifor ikkje. Fleire av lesarane mine er ivrige facebook-brukarar, så det må vel vere eit tema som vil treffe mange (og kanskje mange vil seie seg einig i det eg skriv). Det handlar om alt det positive som blir skrive på denne såkalla fjesboka. Vi elskar positivitet.I alle høve gjer eg det. Positivitet er det beste i verda. Likevel........Kan det bli for mykje av det gode?? Eg berre spør. I følge artikkelen i bladet, kan alle dei positive tinga som står på nettet føre til at fleire får problem med sjølvtilliten. (Eller noko i den dur......Det er eit par dagar sidan eg leste det, og med ein hjernehalvdel ute av drift....say no more).
Det heile går vel ut på at mange samanliknar seg med den glansbileteversjonen mange gjer uttrykk for over facebook. Difor har dei "skapt" ein ny lidelse, nemleg facebook-depresjon. Gjennom forskning har dei funne ut at dei som har mesteparten av sitt sosiale liv over nettet, lettare blir deprimerte enn andre. Facebook-misunnelse er at vårt eiga liv bleiknar mot alt det gøyale andre viser fram.
Er det slik at vi prøver å vise oss fram meir positiv enn kva vi eigentleg er?? Ikkje veit eg. Eg har vel eigentleg aldri tenkt over det. Ikkje før no når eg på ein måte må ta stilling til det her. Eg må ærleg innrømme at eg er tilbøyeleg til å seie at eg delvis er einig. Enkelte (ikkje alle) skriv masse positiv om seg sjølv, born osv kvar einaste dag. Det er sjeldan ein les noko anna (om ein ser bort frå at ein skriv om sjuke born osv...). Som sagt gjeld ikkje dette alle, men mange. Eg syns det er litt viktig å poengtere akkurat det.
Vi tenker og føler negative tankar åleine, medan vi deler det positive. Sidan dette er noko dei aller fleste gjer, får vi eit inntrykk av at mange er oftare glade enn triste (sjølv om det kanskje ikkje er realiteten). Det er feriane sine folk legg ut bilete frå...ikkje kvardagane. Dei skriv gjerne om ting som dei gler seg til og ting som har gått bra. Dei skriv som regel ikkje om kva dei gruar seg til eller kva som ikkje har gått så bra. Det er berre å sjå på profilbileta. Dei fleste smiler! Kven har ikkje lyst til å ta seg ut best mogleg?? Eg skjønner godt at ein ønsker det.
Eg trur nok at bladet sitt hovudmål var å ende opp med konklusjonen om at vi burde bli flinkare til å dele meir av det som er leit og vanskeleg med venene våre på facebook. For dersom fleire ga eit meir realistisk bilete av korleis vi eigentleg har det, kunne alle føle seg mindre åleine.
Eg er forsåvidt einig i konklusjonen til KK, men så kan eg ikkje for at det dukkar opp ein heilt annan tanke i det hjernehalvdelen kjennes ut til å vakne til liv. (Hurra!). Treng vi eigentleg dele så mykje informasjon på facebook. Utleverer vi oss sjølv i alt for stor grad. Burde vi avgrense oss meir. Eg spør........ Eg trur kanskje eindel folk burde vurdere tanken. Det skjer jo innimellom at ein les ting ein meiner ikkje har noko på nettet og gjere. Ting som blir litt for personleg. Eg veit ikkje. Mine tankar er jo berre få blant millionar av andre. Kanskje er det meininga at det er slik det skal vere.
Det er berre å sjå på alle bileta som blir lagt ut på nettet. Det er veeeeldig langt frå lov slik det fungerer i dag. I følge åndsverklova har vi ikkje lov til leggje ut bilete av andre utan samtykke. Om nokon vel å anmelde at dei er lagt ut på nettet, kjem avsendaren seg ingen veg. Likevel.......det er blitt så vanleg at det er ytterst få som reagerer på det. Er det ei utvikling vi vil ha?? Det fins tilfeller der halvnakne fyllebilete er blitt lagt ut og i same slengen sørga for at ansettelsesforhold ikkje har blitt inngått. Litt kjedeleg om andre legg ut eit bilete av deg som ein framtidig sjef kan oppdage om han googler deg før eit eventuelt jobbintervju. Kor mange er det eigentleg som tenker på den biten når dei legg ut bilete som er litt "på kanten"?? Igjen...eg berre spør. Har utviklinga gått for langt?? Det er nok mange ulike haldninger til akkurat dette. Lova er klar på det....men dei fleste gjer blaffen.
Plutseleg kom "Total drama action" opp på tv-skjermen. Her er ein som har funne ut at klokka har passert seks og det er høveleg med litt bornetv. Jaja......då blir det lett å konsentrere seg om dette. Nope. Sidan eg er lite villig til å løfte ræva opp av sofaen, får eg vel berre vike for den yngre og pakke bort dette lille udyret av ein data. Det merkes på den at den er bltt nokre år no. Kanskje på tide med ein ny..... Må jo vere "up to date". Så hasta luego! Have a nice evening!
You're a part of me........
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar