Måndag 2.mai.

Så var det mai. Endeleg, vil eg tru mange meiner. Vi har så vidt entra månaden og forhåpentlegvis  har vi mykje å sjå fram til.
Akkurat no sit eg her i mørkret og har eit halvt auge og øyre på Wallander. Eigentleg er det eit ok program, men akkurat i dag fann eg det ikkje så grueleg interessant. Data og tv på ein og same gong. God kombinasjon.......
Jada, eg har det heilt mørkt rundt meg. Ikkje av di eg er redd for å bruke straum. Langt i frå:=) Latskapen lenge leve. Om eg vil ha det lysare, må eg lette heile meg ut av den ekstremt gode sittestillinga i sofaen. Eg må nok innrømme at eg har lite lyst til det. Her har eg vore dei to siste timane og her har eg tenkt å vere den neste timen! Det er deileg med slike kveldar også.
Med den eine i seng og den andre på hytta, er eg rett og slett heilt min eigen sjef.

I går var det ein fantastisk fin dag. Vèret viste seg frå si beste side. Borna storkosa seg ute store delar av dagen og etterkvart blei det 1.maitog for dei som ønska det. Det har vel aldri vore det lengste toget, men likevel.......vi skal ikkje gløyme kvifor vi har nett denne dagen. Slik det er no, verkar det som om datoen har utspent si rolle, men sanninga er at det framleis er mykje å kjempe for. Det er berre mangel på folk som gidd å kjempe.
No veit ikkje eg kor mange som var og høyrde på talen i går. Om eg skal ta utgangspunkt i dei eg såg gjekk i retning av "Gammelskola", så kan eg trygt seie at det ikkje var mange. I utgangspunktet syns eg det er veldig "trist" (kanskje eit dumt ord...) Oppslutnaden burde ha vore mykje større.
Kven er eg som kan ytre sllikt. Eg var der jo ikkje sjølv eingong. Eg vurderte det, men det enda med at eg gjekk heim. Eg er ikkje betre enn nokon som helst andre. Det betyr jo i utgangspunktet at eg bryr meg akkurat like lite som andre. Det hjelper ikkje kor mykje dårleg samvit ein får. Ein vel det jo sjølv.

Ellers blei gårdagen brukt til å rydde bort siste rest etter pappa. Det er gått over to år no og det er på tide å gje slipp. Det er mykje klede som no blir vraka. Eigentleg burde vi ha gjeve det til frelsesarmèen. Eg er ganske sikker på at han ville ha ønska det om han hadde fått bestemt. Slik blir det ikkje. Eg hiv dei. Enkelt og greitt. Eg må ha det ut av systemet.

Dagen i dag har forsåvidt vore like fin som i går. Ettkvart som timane gjekk, blei det berre betre og betre ute. Det er ikkje mange som klagar på det.
 I eit slikt vèr, var det kjempedeileg å ta seg ein sykkeltur. Vi sykla oss ein tur ned til båthamna i kjøpsvika. Det er mykje gøy ein kan helde på med der. Blant anna var vi ein tur utover flytebrygga. Då vi kom til skiljet mellom dei to ytterste bryggene, måtte vi snu. Mellomrommet mellom dei var så stort at det ville vore risikabelt å prøve å hoppe mellom dei. Det verste er at Steffen faktisk vurderte det. Hadde eg sagt at det kom til å gå bra, ville han rett og slett ha prøvd. Sjansen for at han ville fått seg ei våt oppleving var vel på over 90%. Born kjenner vel ikkje si eiga begrensning!?! Uansett, det burde vel kanskje ordnast opp i?? Avstanden mellom flytebryggene, meiner eg.
Ein "lang" sykkeltur måtte jo sjølvsagt avsluttast med is i godvèret. Han valgte sjølvsagt den største av dei alle:=)
Kvalitetstid..........

Tv'n blei visst eit forstyrrande element likevel. Det er gått riktig så lang tid, og er er her enno. Konklusjonen blir då at tv og data ikkje er så god kombinasjon likevel. I alle høve ikkje effektiv.
Jaja.......Ikkje verre enn at eg bør skjønne at no er det nok. Han som ligg der inne på puta til "ho mamma" har sikkert breia seg utover (midt i) senga. Det er nok den beste føremonen med å vere heime åleine med meg. Då kan han tilbringe heile natta i verdas beste armar. (Og eg kjem til ei varm dyne).

I morgon er det ein ny dag, forhåpentlegvis like bra som denne. Då blir det sikkert kos med litt øving.
Ha ei fin natt. Det har eg tenkt å ha:=)

Hasta luego.