Joda......

Her er eg att! Har mista litt tellinga det siste døgeret. Jaja.....Er ikkje lenge innom kvar gong, så i tid er det vel ikkje mykje å skryte av. Uansett.......Eg kom nett heim og fekk ei uhorveleg trang til å stikke innom. Så får eg håpe alle saman er i like godt humør som eg. Livet er eigentleg ei fantastisk gåve, så det er dumt å sudla det bort på å vere negativ. Det har eg lært meg....:=)
Så kan ein lura på kva som er så fantastisk med det ganske så A4-aktige livet vi lev. Hallo.....det er jo berre å tenke sjølv. Livet er det ein vel å gjere det til.
Sjølv har eg nett hatt det gøy med gode vener. Det åleine er nok til at eg er glad og og nøgd. Eg valgte å forlate "åstedet" først. Litt av årsaka er vel at det kan vere godt å berre vere for seg sjølv og la tankane flyte. Det er mykje rart fantasien kan la deg tenke på......... (Det skal vere sikkert og visst)!

Det er skøy å vere sosial, men det er jaggu meg godt å slappe av på eigenhand av og til også! Ein skal ikkje vere så altfor sosial heller. Likevel, det er sommar og fri. Då er det meste avslapping uansett:=)

På veg heim i dag (natt) ................ Trur kanskje eg er litt schizofren, for eg har ein tendens til å la tankane løpe løpsk med meg sjølv om eg er åleine. Uansett, på veg heim i dag var det store samtaleemnet som verserte oppi hovudet mitt kjærleik. "Åhhhh, så standard kjedeleg" vil nok dei aller fleste tenke. Problemet mitt er vel aller helst at eg tenker for mykje på akkurat det temet. Kvifor skal vere usagt!!
Men eg trur eg på ein eller annan måte kom fram til noko som kan likne på ein definisjon av kva kjærleik er, eller i alle høve vere som ei slags forklaring på det!?! (Mykje vrøvl her, ja........).
Faktisk så trur eg at dei fleste definerar kjærleik ut frå dei kriteriane som ligg til grunn for det livet dei har. Om ein er nyforelska, ser ein ikkje så lett dei feila ein ville ha sett hos ein som ein har delt livet med i fleire år. Fell ein for ein mann, så definerer ein gjerne kjærleik ut frå det ståstedet ein har i forhold til denne mannen.
Det lettaste vil vere å bruke meg sjølv som eksempel. Utan at det nødvendigvis treng å ha rot i røyndommen, så trur eg kanskje at eg ville ha definert ordet ulikt etter kven ein er med.
Alle har vi vel eit ønske om å føle at ein lev eit bra liv og at ein er lukkeleg.....??
I eit forhold ville eg kanskje definert kjærleik som at ein føler seg trygg i lag med den ein er med og at ein har eit ok liv. I eit anna forhold kan eg sjå for meg at eg ville ha definert det som at eg føler lykke for at den eg er med gjer meg så stor glede gjennom musikk (for eksempel).......

Uansett kva ein syns og vil i livet, trur eg det er viktig at ein føler seg levande. I praksis vil vel det eigentleg seie at ein bør vere med ein som får deg til å le, snakke om dei viktige spørsmåla, tryggleiken, osv....... Det optimale ville ha vore om ein kunne ha utvikla seg i lag gjennom felles hobby. Då kunne ein ha nådd store høgder. Gleden av å gjere noko ilag sammen med gleden av å meistre noko.........Eg ser for meg at det ville vore noko, ja.
Diverre er det ikkje berre berre å finne slike medmennesker som ein kan dele livet med. Ein forelsker seg og vel eit liv ut frå dei forutsetnadane ein set seg når ein faller for ein person. Eg trur dei aller ferraste tenker over kva dei har felles før det faktisk har godt ei tid og forholdet har fått satt seg.
Den optimale lykke er vel noko dei aller ferrsaste nokon gong får oppleve. Det er rart med det, men ofte er det slik at det faktisk er andre mennesker enn den ein eigentleg har eit forhold til som får deg til å flire og som gjer at du føler deg levande. Gjerne er det då for seint å gjere noko med det.

Det er vel berre slik vi er skapt........ Slik vil det vel alltid vere. Ein tar for lange steg til at det kan endrast på seinare.
Eg lurar på kor mange som eigentleg har gått i den fella???

Jaja....når ein går og tuslar for seg sjølv er det mykje rare tankar som dukker opp. Det beste ville vel berre vore å oversjå dei.........Skjer det, då?? Nope!!!!