Helg!!

Det er laurdag og det er helg! Deilig med andre ord....... I går var eg full av energi (grensa til adhd), så eigentleg burde eg ha sotte meg ned for å skrive då. Tenker det ville ploppa ut mykje rart, fpr det var ikkje måte på kva eg klarte å lyre ut av meg i går! (Ikkje noko ille, vel å merke).
Eg trur eigentleg det starta med at eg fekk eit stort gjennombrot når det kjem til rytme i ein musikktime i går. Synkope er ikkje så lett for dei, men i går gjekk det som berre juling. Etterkvart som dei spela betre og betre, fekk eg energi etter energi etter energi påfylt. (Trur nesten dei må ha vore glad timen var over då dei gjekk derifrå!!! Dei tenkte sikkert "Makan te tulling!") :=)
Når ein først får eit slikt adrenalinkikk, er det ikkje berre, berre å komme seg ned att. Om eg ikkje tar heilt feil, byrja energien først å avta rundt kl,.23. Heldigvis var det ingen som klaga. Det beste var jo at då fekk huset seg ein omgang med pleie. Musikk og vasking går godt overens, og under vasking skal det gjerne vere litt høgt. Ofte er vasking pliktoppgåve, men i går var det ein sann glede!!
Det må vere ganske fint for ein mann å komme heim frå arbeid og kjenne den deilige kjøttlukta som kjem frå kjøkkenet, for så etter å ha ete få beskjed om å slenge seg ned på sofaen og sove ein god og lang middagskvil medan huset blir shina. Eg høyrde ingen klagar:=)

Eg kan dessverre ikkje skryte på meg den samme energien idag...... Sjølv syns eg at eg har fått gjort mykje, men det er slett ikkje av di eg ikkje klarte la vere. I dag slo plikta til, og det på ein laurdag. (Laurdag er vel strengt tatt ein fridag???)

Posten er ganske ustabil her......Er eg heldig, så er det berre min post i postkassen. Er eg ikkje heldig så har eg naboens post i min og han min post i sin. Eller andre som har samme namnet som eg......... Som regel får eg KK i posten kvar fredag (om eg er heldig). Det hender det tar nokre dagar ekstra. Det betyr at eg har vore heldig denne uka, for ellers ville eg ikkje sotte her og lest om Anette Stai, Unni Lindell, Liv Ullmann og Kari Bremnes no. Kva kan dei ha til felles då??? Eigentleg ingenting! Joda, dei er alle kjendisar.......... Det er ikkje berre derfor dei er med i samme reportasje alle saman. Litt derfor sjølvsagt, men dei har fått i oppgåve å skrive brev til seg sjølv som 30-åring!! "Jau,jau", seier eg!!! Hvis ikkje det er ei utakknemmeleg oppgåve, veit ikkje eg.
No har dei eit litt anna utgangspunkt enn meg i livet sitt, men hadde det vore ein stakkar som hadde foreslått at eg skulle ha gjort det samme.......Nei, det ville vore ganske så mislykka! Garantert!!
Kva er det naturleg å ha med i eit slikt brev? Eg vil tru at ein må ta med advarslar om enkelte ting ein har opplevd. Sjølvsagt ville eg tatt med at framtida er mindre stress enn ein som 20-åring kanskje kan tru. Ein har jo gjort seg fleire erfaringar opp gjennom åra. Likevel, eg trur det forventes at ein i eit slikt brev på ein eller annan måte skal advare mot å gjere dei feila ein gjorde. Så kan ein ramse opp fleire av dei tinga ein skulle ønske var ugjort. Eller.......... Sjølv om det moralsk vil vere rett å ønske det ugjort, er det slett ikkje sikkert at det er det eg eigentleg meiner. Dei einaste tinga eg, for min del, ville ha ønska bort, er om eg har vore direkte ufin mot nokon. Det skal ein ikkje vere. Ellers har eg sjølvsagt trødd over enkelte grenser og gjort ting eg ikkje burde. Likevel er eg ikkje så sikker på at eg angrar på det.
Nei.... Om eg skulle ha skrive eit slikt brev til meg sjølv: "Du skulle berre visst"....... Uff, det hadde berre blitt superteit. Det ville sikkert blitt minst 4 A4-sider fulle av mykje unødvendig skit. Eg er altfor frittalande og om eg skulle skrive om alle dei gongane eg eigentleg berre burde tidd stille, ja....Det hadde vel blitt fleire sider åleine, det.

"Evig ung" er tittelen på ein annan reportasje. Den har ein layout og ingress som gjer at eg får lyst å lese den. (Det er vel det som er målet deira også).
Den handlar eigentleg om at vi idag kanskje er litt aldersforvirra!! Akkurat den kjøper eg. Eg har faktisk vore inne på den tanken før.
Det er noko som ikkje heilt stemmer om mora på seksti år er sprekare enn dottera på 30. Sekstiåringen trener meir, reiser meir, shopper meir, går lengre skiturar osv osv......
Dagens bestemødre er spreke, eventyrlystne, sjølvrealiseringsorienterte og økonomisk ressurssterke. Dei er såkalla suprforbrukarar. Det er ikkje lenger slik som det var før då bestemødrene var gråhåra og sat i gyngestolen og strikka.
Førtiårskrisa er faktisk eit utdøande fenomen. Tjueåringane er enno tenåringer. Når eg tenker meg om, er eg nok einig i det meste av dette. I stor grad, sjølv om det fins unntak.

Så snur eg om sida og finner denne overskrifta: "Bør vi fortelje alt?". Hups.....Farleg å uttale seg om, kanskje...........?!?!?!?!?! Den viser i og for seg til ein god del ulike "tema", men likevel er det jo lett å skjønne kva hovudbaugen i eit slikt spørsmål er. Heldigvis er det ingen forskning som underbygger at det alltid er riktig å fortelje sanninga.
Det er nok greit å ta ei kvit, lita løgn om kjærringa spør om ho ser tjukk ut i den nye kjolen ho har kjøpt osv..... Det handlar på ein måte om å vise omsorg istadenfor å vere hensynslause.
Kva om ein er betatt av nokon på arbeid?? Bør det komme fram? (Berre for å avklare det, så er det heilt generelt eg meiner. Eg er alt anna enn betatt av nokon på min arbeidsplass. Så er det sagt!!). Hehehe... Noko slikt vil vel kunne skade meir enn det er gagnar for eige samvit. Ser for eit senario der, ja.
Eg trur eg stoppar der...... Det står så mykje, mykje meir på dei sidene, men eg finn det best å la vere å kommentere resten.

Det er laurdagskveld. Eg sit her åleine med min lille data. Ein ligg og får skjønnhetssvevnen sin medan den andre er på halloweendiskotek!! Halloween........Eg er imot det!! Det er jo ikkje ein tradisjon vi har her?! Med mindre vi kan kalle det tradisjon av di det no er nokre år sidan det blei brakt hit til landet. Handelstanden gjer sikkert store pengar på det! Eg er imot det, sonen min er 110% for det. Enno meir om det går an. Han har altså prata om denne kvelden og kor han gler seg i fleire dagar no. Når han våkner om morgonen, reiser han seg opp i senga og danser limbo. (Han må jo øve seg til konkurranse i kveld). Gud betre.....
I tillegg kan han jo lese...... så når han skal forklare så seier han berre l-i-m-b-o. Alt går i stavelser. Det er visst fryktelig morosamt! Sjå for deg ein lang setning og den tida det tar før den er ferdigsnakka........ M-a-m-a k-a-n æ g-å p-å d-i-s-k-o-t-e-k i k-v-e-l-d. Nok til å bli "hautullåt" av! Eg ser verkeleg fram til han kjem heim og skal fortelje om alle inntrykka for i kveld. Eg trur eg vekker den eldste og trør meg ein tur sjølv i regnvèret heller. :=)
Men, som Bjørn Eidsvåg syng......Når ungar lek, ler og har det godt. Ja, då er livet utrolig flott!


.......always on my mind, in my heart, in my soul.