Returen….

Korleis var ordtaket att? Borte bra, men heeime best…. Det stemmer vel godt, det. Eg kjenner det skal bli godt å dra i retning heimover i morgon. Ikkje det at det hadde gjort noko om vi skull evore her i Israel noko lenger. Det er ikkje det. Eg trur ofte det er slik at når ein er innstilt på at ein skal reise då og då, ja så ser ein fram til det av di ein veit ein skal heim. Hadde eg visst at eg skal heim om to uker, ja då hadde eg vel sett fram til å reise heim først då. Eg kunne glatt ha vore her kjempelenge, men då må ein vere mentalt innstilt på det før ein drar, og sjølve tidsaspekteret blei jo satt før eg dro nedover.
Dessutan er det nok ikkje det same å vere lenge borte i dag som for nokre år sidan. Eg har fått sagt natta til mitt "lille" hjarte kvar einaste kveld, og det utan at det har kosta meg eit raudt øre. Skype er ein fantastisk ting!! I går kveld såg vi faktisk siste del av farmenfinalen ilag.

Så kva har eg eigentleg erfart den tida eg har vore her nede? Eg tenker ikkje då på det faglege, men heller meir på alt anna. Eg er ganske sikker på at du er klar over at Israel er eit konfliktfylt land. Det er slett ikkje slik at vi ikkje har lagt merke til det.
For å seie det enkelt…..Eg har sett meir våpen på den korte tida her nede enn eg hadde håpa på å sjå i løpet av heile mitt liv.
Den følelsen når du går forbi eit våpen og dersom du strekk ut handa di litt, ja då vil du faktisk "tøtsje" det (om du tør!!). Dei fleste har vel livet sitt kjært og lar vere nett det. Likevel……Så nære var eg! Det gjer noko med meg kvar gong eg passerer ein mann med eit svært gevær.
Dei som lev her er så vant til det at dei ikkje reagerer på det, men det gjer eg. Eg har kjent det i magen kvar gong. Ikkje av di eg blir redd for mitt eiga liv……langt frå, eg har følt meg "safe" mesteparten av tida, men meir det at det vitnar om korleis dei har det her og det at eg veit kva eit slikt våpen kan gjere mot mennesker. Skuldige eller ikkje………

Ordet ekstremistar er berre eit ord eg har forholdt meg til i samtaler der ein diskuterer situasjonen her nede (og sjølvsagt andre stader også). No har ordet ei anna meining for meg av den enkle grunn at eg har følt på ordet og erfart kva det kan gjere med meg. Eg hamna midt i området der ekstremistane held til (utan at det var med hensikt). Heldigvis skjønna eg ikkje det før drosja var i god gang med å få meg og dei tre andre studievenene mine ut av området.
Likevel…. Vi følte spenninga i lufta i same sekund vi trådte ut på marka der. Vi følte at "her bør vi ikkje vere".

Vi har ofte høyrt rakett-provokasjonar, og i går høyrde vi skotveksling. I dag fekk vi ikkje forlate universitetsområdet då vi skulle attende til hyblane for å hente koffertane våre. Politiet sa at vi måtte vente på grunn av ein mogleg bombetrussel rett borti gata. Det kunne ta eit kvarter, halvtime, eller det vi kan kalle lang tid. Det kunne dei ikkje svare på.
Det heile gjekk berre bra, men akkurat der og då er det ikkje særleg kult å kjenne på følelsen "kva om".
Denne gongen gjekk det bra. Det fann ikkje noko og vi fekk lov å dra.
Halvannan time seinare sat vi på eit hotellrom i Tel Aviv og naut utsikta over stranda og havet. Like etterpå var vi i gatene og trødde. "Where is the shopping mall?"
Livet i Jerusalem var så uendeleg langt unna, det til trass for at det berre er ein times busstur i mellom dei to byane.
Plutseleg føler du at du er i ein vestleg by. Etter å ha vore i ein by som eigentleg tar deg "hundre" år attende i tid (på mange måtar), er du plutseleg attende i den verda du er vant med, berre at du er i ein heilt anna verdsdel.

Ja, det er uroleg her nede. Det skremmer likevel ikkje meg. Eg kan tenke meg å dra ned hit fleire gonger.
Denne gongen reiste vi frå Bodø i sjutida på morgonen og var her i Tel Aviv rundt 5. Det er ei overkommeleg reise det. Tidsmessig er vi berre ein time foran, så noko jetlag får ikkje.

Her er frå siste kvelden vår i Gamlebyen. Ein hyggeleg handelsmann som vi blei kjent med var snill og foreviga oss på eit bilete. (Eg har ikkje fått spurt dei andre to om det er greit at eg publiserer biletet, så difor har eg retusjert andleta deira - in case you wonder…). Eg er i alle fall til høgre på biletet og det ser i alle fall ut som at eg er rimeleg nøgd med kvelden, så då då var det vel ein vellukka bytur. Like etterpå sat vi i drosja heimover. "What´s the prize???" Setningen er ein gjengangar!! Hehehehe……….. Vi var god til å prute, den eine verre enn den andre. Ergo blei ikkje lommeboka fullstendig tømt. 

No er det avslapping på rommet med ei god bok og litt kryssord. Det er straks leggetid heime, så ein liten skypetur blir det nok også. Halv ti i morgon tidleg sit eg i ein buss på veg mot flyplassen, vel vitande om at det berre er timar att til at norsk jord er under føtene mine att. Ei verd som er så ufatteleg alt anna enn denne. 

Eg har ikkje talet på kor mange som har spurt kor vi kjem ifrå. Då vi har svart Noreg, er det mange som har kommentert at vi kjem frå det fredfulle landet. Det stikk i hjartet mitt kvar gong! 

Eg håper at eg ikkje må sjå slike våpen fleire gonger. EG håper eg kan kome ned att og sjå at gatene ikkje er fulle av politi og millitære menn. Draumar er lov til å ha! 

Ver takknemmlig om du bur i Noreg. Aldri gløym kor heldig du er og ta ingenting eller ingen for gitt. Vi har ikkje peiling på kor heldige vi eigentleg er før vi opplever det motsatte. Vi er så ufatteleg heldige. 

Ha ein fortsatt fin kveld! 

Hasta luego!

IWALY!

Lettere nervøs…...

Det har vore Sabbat og det betyr at i dag har det meste vore stengt. Ergo var det ingen som stressa seg opp av senga i morges. Halv ni stod eg opp (halv åtte for Noreg sin del). Veret var rimeleg bra og det lova godt for oss som ønska å bruke dagen litt ute. For ein dag det blei!!!

Eg kan trygt seie at eg har flira mykje i dag. Ting har blitt til undervegs og det kan av og til vere litt greit, det.
Vi var fire stykk som skulle tilbringe dagen ilag. Eine meir halvgærn enn den andre, og tilsamans blei vi meir enn berre halvgærn., Ikkje så langt unna heil…….

Vi traska nedover gata i håp om å finne eit busstopp. Vi stilla oss optimistisk opp for å vente og satsa på at om vi tok turen til Gamlebyen, ville i alle fall det arabiske strøket der vere opent for shopping.
Bussen kom aldri og difor praia vi heller ei maxitaxi og underbetalte ho for å frakte oss nedover. (Enkelte har jo blitt så gode til å prute at det ikkje er måte på.)

Vi fekk rett…….Det var opne "butikkar" i det arabiske strøket og vi fekk sjå oss om etter varer vi ville ha. Fire kvinnfolk……..Det seier seg sjølv at det blei eindel venting. Den eine verre enn den andre, sjølvsagt. Kven som var verst skal vere usagt, men det var ikkje utan grunn at enkelte selgjarar var nesten på gråten idet ein forlot lokalet.
Vi kom dit med pengar i lommeboka og dro heim att med ein god del mindre.
Uansett….. Det var fint å gå der og trø.

Etterkvart blei det klart for mattid. Kven overlever utan mat, liksom? Vi gjekk til ein arabisk restaurant som serverte ein ganske så god mat. Stilen i lokalet var upåklageleg og servicen var bra. Nok bra til at vi ga tips.
Mett og god kunne vi traske til kyrja som er den helligaste av dei alle. Kyrkja der Jesus blei krossfesta, balsamert og gravlagt. Eg var der tidlegare i år, men eit par av dei som var med oss hadde ikkje vore der, så då tenkte vi at det ville vere verdt eit besøk.
Dei var der eigentleg på måndag, men då var det nokre munkar og greier som krangla så busta fauk utanfor kyrkja, så då stengte dei ho og dei gjekk glipp av nett det. (Hmmmm……Det kunne jo vere interessant å sjå korleis munkar ser ut når dei kranglar!!)

Vi kom jo sjølvsagt akkurat medan det pågjekk ein seremoni i kyrkja. Det var i og for seg fint, for då fekk vi oppleve det også. Her ser du ein bunsj med gutar/menn som syng og utøver sin respekt for "Herren". Ei av kvinnene blant oss fire klarte å fange merksemda til enkelte av deltakarane, utan at eg skal nemne på kva måte. Men når fire norske kvinner kjem ilag så må det jo berre bli slik. "Shit happens all the time". :=) 

Her står dei rett foran korsfestingsområdet. Om eg ikkje tar heilt feil, døydde Jesus på Golgata…..Ergo må jo Golgata vere nett her.

Etter litt meir shopping blei vi klar for ny sitt-stille-runde og gjekk gjennom Mamillaen og opp på øversida. Der var det ein skikkeleg koseleg kaffebar vi kunne slå oss ned på. 

Sjølv fekk eg lyst på ein pizza Margherita og bestilte nett det (og ei cola light). Eller……. Eg sa aldri PIZZA Margherita. Eg sa "I want a Margherita and a diet coke, please". 

Dei andre såg litt på meg utan at eg reagerte spesielt på det. Det gjekk nokre minuttar og så kom varene våre. Du ser på biletet kva EG fekk! 

Eg skulle visst ha spesifisert det der med pizza…….for eg fekk nemleg tequila med mykje stuff i. Jaujau…….. Det blei mykje fliring av det, men eg kunne jo ikkje akkurat supe i meg ein heil sånn ein… 

Eg kopla då vel ikkje at det var ein drink som hadde same namnet og sidan dei andre kun hadde bestilt drikke, antok ho jo sjølvsagt at det same gjaldt meg. Det blei både pizza og drink på meg. (Ga opp etter halve!)

Jaja…det heile blei ganske komisk.

Komisk og komisk….. For er det noko som er komisk, så er det verkeleg det som skjedde på heimvegen frå denne kaffebaren. 

Vi gjekk ned i Mamilla att og der traff vi nokre av dei andre som er her. Vi blei einige om at vi skulle dra heim til studentbyen og at trikken var ein grei måte å ta seg heim på. Joda………

Kjøp av billett gjekk bra, men det stoppa der! 

Trikken kom og vi gjekk inn. "Alle" (dei fleste) visste kor vi skulle gå av, og då vi kom til rett holdeplass, gjorde vi oss klar til å gå av. Då var det ei som så kjekt sa "Nei, vi går kje av hær. Det e beire å gå av på neste stopp. Det tar bærre 5 minutt å gå derfra". Dei byrja å diskutere og vi beli for sein til å kome oss av trikken. 

Jaja…så fekk vi vel berre gå av på neste stopp. But, but…..Kva skjedde so?? Jo, vi skjønna raskt at det ikkje ville vere så lurt. Vi kjente oss ikkje att i det heile, men då trikken stoppa, hoppa vi av likevel. Berre det at tre av dei andre ikkje fekk opp døra og så byrja plutseleg trikken å gå. 

Så der stod vi……..Fire kvinner i ukjent strøk utan peiling på kva vi skulle gjere. 

Billettautomat var der ikkje, så et var ikkje noko å vurdere. Det var mørkt og det såg litt skummelt ut der. Det var liksom noko som låg i lufta. Litt spenning, kanskje?!!

Vi byrja å gå i ei retning og ein bil med eit par unge menn i spurte kor vi skulle. Litt småredd gjekk vi frå dei og klarte å finne ein restauranteigar som kunne forklare oss at det var over ein halvtime å gå heim til studentlandsbyen. 

Eg forklarte han kva som hadde skjedd og då tilbudte han seg å ringe ei drosje for oss. "Thank you, so much" blei sagt mange gonger! Han skaffa drosja og sa at den skulle komme om to minuttar borti krysset rett bortanfor. Han valgte også å følge oss og stå der og passe på oss.(Hmm……..) 

Vi kom bort til krysset og der stod det fleire politibilar og politi med lange gevær. "Uuups……..kva gjer dei her?" 

Drosja kom og vi fekk satt oss inn. Rett før kviskra restaurantsjefe til oss at sjåføren er arabisk. Difor blei eg litt skeptisk og tenkte at vi må vere forsiktig med kva vi spør om. 

Eg lurte på kvifor det var så masse politi der, men tenkte at det likaste ville vere å ikkje stille så mange spørsmål. Ho som sat i framsetet lot ikkje vere å spørre……….

Vi fekk vite at det var av di at det er så mykje bråk og problemer der i området. Ikkje heile tida, men veldig ofte. Så sa han at vi var i det palestinske området og at vi hadde hamna midt inne i det. Vi som ikkje hadde lov til å bevege oss inn i det arabiske området hadde sjølvsagt klart å gjere nett det utan at vi var klar over det. Eg kjente eg blei litt stressa. 

Lykken var at sjåføren var veldig grei og forstod at vi var litt bekymra. Han hjalp oss og fekk oss dit vi skal. 

Restaurantsjefen skjønte at det ikkje var bra for oss å vere der…..og det var difor han passa på oss. 

Etterpå, etter at vi var innanfor muren/gjerdet til studentlandsbyen, fekk vi latteranfall. Letta over at vi var heime…….men vi visste ikkje kor dei andre var. Dei kom seg jo ikkje av trikken. (Dei kom heim etterkvart…) 

Vi lo og vi lo så tårane trilla. I heisen stod vi ilag med andre studentar og eg reknar med at dei må tru at vi er spenna gærn. (Tru og tru…. Dei såg no det dei såg.) :=) 

Det blei i alle fall nok spaning for ein dag, så noko besøk på puben blei det ikkje. Ein stille og roleg kveld blei heller utfallet….

No er det leggetid her nede. Det er tidleg opp på skule i morgon tidleg (klokka ni), så det er berre å sørge for å få skjønnheitssvevnen sin. 

Så ha ei god natt og sov godt!! 

Hasta luego! 

IWALY! 

Jesus var jøde!

Jomfru Knutsen er i Israel for tida. Hovudcampen er lokalisert til Jerusalem, the Student Village og Hebrew University.
Til no har det verkeleg regna! (Mildt sagt…..) But today……..I dag har det vore finver. Akkurat det passa heilt perfekt, for i dag har det vore utflukt til Nasareth som har stått på tapeten.

Når det gjeld Jerusalem og elles byane rundt om i området, er det jo ikkje akkurat noko nytt at mykje omhandlar Jesus og hans fødsel, liv og daud.
Han er født i Betlehem, som vi syng så fint i julesongen, men det er i Nasareth han vaks opp. Det er der  Maria hadde heimen sin og det er der/her eg er i dag. Av alle stader i verda…..eg er i Nasareth. Litt uverkeleg, litt spanande, litt rart, men mest interessant. Eg er under havnivå, men merker ingenting til det.

For all del……Misforstå overskrifta mi rett! :=)
Vi feirar jul i kristen tru, men kor mange er det eigentleg som tenker over kva dag det eigentleg er vi feirer julaften på og kva dag det nye året startar på? Eller……..dag og dag…. Det er vel meir riktig å seie dato.
Vi veit alle at Jesus er ein del av kristendommen, men slett ikkje alle er klar over at Jesus vaks opp som jøde.
Vi feirer julaften den 24.desember. 8 dagar seinare startar det nye året. Jesus blei døpt den åttande dagen! Omskåret er nok meir det riktige ordet å bruke, og kva religion er det som brukar omskjæring?
Året byrjer på namnedagen til Jesus. Dagen han blei omskåren og livet hans som jøde starta.

Uansett……Det speler ingen rolle kva han var eller ikkje. Det som betyr noko er kven han var.

Her er eg på ei høgd med fott utsikt over Nasareth, alle vegar. Sol og blå himmel er med på å sette preg på ein fin dag. At eg måtte stå opp klokka seks (fem for dåke der heime), var gløymt for lenge sidan då dette biletet blei tatt. Utsikta var upåklageleg.! Just sayin`. 

Det er ei historie bak vanna i bakgrunnen, men tru meg……Det har vore ein dag med mykje informasjon og mykje å fordøye. Det er slett ikkje så lett å hugse alt som blir sagt på en slik dag, og  i alle fall ikkje når det går på eit anna språk. Fasinerande var det uansett.

Dette er litt spesielt. Eg er framleis på den same høgda, berre at her ser eg motsatt veg. 

Midt i biletet er det ei stor bygning. Det er "the court". Det er der retten held til og det betyr at det er der lov og orden settes. 

Det som er litt spesielt er at på venstre side av bygningen held araberne til. På høgre sida jødane. Følgeleg er "Loven" i midten. 

Det er veldig ofte slik, her nede, at ulike folkegrubber/stammer (whatever we like to call them) gjerne bor i eigne områder. 

Kabutz og Nasareth er to byar som går hand i hand. Då tenker eg ikkje fredsmessig, men at dei er naboar der du ikkje heilt kan skillet kor bygresene går. (Men det er nok fred og fordragelegheit dei imellom…)

Då var det verre under 1. verdskrig. Då gjekk det tapt 40 000 menneskeliv her av di tyskerne var her og kjempa. 10-dagers krig. Britane kom dei til unsetning og tilslutt kunne ein seie at "the Bitish won". Heldig for folket her, mindre heldig for tyskerne som hadde sine planar. 

Allsong!! Og for eit liv det plutseleg blei. Vi hadde jo ei tidsramme å forholde oss til av di Sabbaten startar fredag ettermiddag og vi måtte vere attende innan den starta. Likevel…..Av og til må ein berre ta ting litt på sparket. Når ein opplev noko som dette heilt uforusett….tar ein seg tid til å få det med seg. Og for ein "fest" det blei. 

Om eg ikkje tar heilt feil, er alle desse menneska på biletet frå Columbia. I alle fall ikkje så langt unna det. Leiaren hadde med seg ukulele og plutseleg var dei igong. "Call and response" for å nemne noko. Tøft! Etterkvart nyna vi også med på låta og det var ikkje fritt for at den hamna på hjernen ei viss tid. 

Teksten var på spansk (som dei har som morsmål), men det var ikkje så lett å få tak på alle orda. Na-na-na-nafunka heilt fint det også! :=)

Her er vi kommet ned frå høgda og har bevegd oss inn i ei kyrkje. Denne kyrkja er bygd oppå den kjelda dei meiner kvinnene gjekk til for å hente vann. Ei heilag kjelde av betydning og bak det framste biletet her er brønna. Mange hiver småpenger i den og enkelte bilete var det også. Eg veit ikkje kvifor, men eg reknar med at det er born og adre som har døydd og at foresatte har vore der og bedt om frelse for dei forulykka!?! 

Dette er ei katolsk kyrkje. 

Denne kyrkja er spesiell! Den er knytta direkte opp mot bibelen og det som skjedde "i de dager". Dette er kyrkja som er bygd på heimen til Maria. Her budde Maria og difor har dei bygd denne kyrkja nett her. Ei fantastisk stor og fin ortodoks kyrkje. 

Før i tida var det slik at dersom ei kvinne for med ein annan mann, ba faren den eigentlege mannen hennar om å drepe henne. 

Som vi alle veit, nekta Josef for å ha "fore på" Maria. Vi veit også at Maria ikkje blei drept. 

Det er her som denne kyrkja er at engelen kom til Maria og sa at ho skulle bli med born og føde ein frelsar. Om Josef visste det, har vi også svaret på kvifor han var grei med ho. 

Utsida av kyrkja……….Det går ein mur rundt området. På veggane der heng det "gåver" frå ulike deler av verda. Noreg er ikkje representert. 

Vi har på ein måte ei oppfatning av korleis Jesus såg ut, men vi veit det jo eigentleg ikkje. Kvart land har sendt eit bilete av korsen dei meiner Jesus såg ut. Akkurat det var litt artig å sjå. 

Ta for eksempel å studer dette biletet som kjem rett under her. Legg du merke til noko spesielt? 

Bildet er gjeven frå Thailand og her ser du at dei ser for seg at Jesus er "thaiborn". Det er ikkje vanskeleg å sjå at det er thaitrekk på både Maria og Jesus på dette biletet.

Guatemala har ein meir lubben utgåve av Jesus, framleis ganske ulik vår illusjon. 

Eg var spent på korleis Sør-Afrika hadde framstilt han. Eg måtte no le litt for meg sjølv og sa noko liknande som at "Jaja, dei har i alle fall ikkje laga han svart". Det er vel kanskje litt meir politisk korrekt å seie mørkhuda, men meininga bak var nok alt anna enn rasistisk, uansett…..Det var meir eit resultat av alle dei "artige" versjonane av Jesus og då blei det nesten som om at det blei naturleg at vi "trudde" av Sør-Afrika ville framheve ein mørk unge. 

Sjølvsagt skjønte vi at det ikkje var sånn………men likevel….

To store møtes. Hahaha….. Store og store…… Store når det kom til makt, men kroppsleg stemmer det ikkje heilt. Sanninga er at desse to menna sin storleik er litt feil framstilt. 

For dei som klarar å lese kva som står på steinane under menna, og som kjenner historien til desse to menna, skjønner kanskje kva eg meiner. Dei færraste gjer det….så då er det vel på plass med ei forklaring. 

Han til høgre er i utgongspunktet berre rundt 1,60 høg. Han til venstre er rundt 2 meter. Vel…..Då ser dåke kvaeg vil fram til. Dei er ikkje jamnlike som det kan sjå ut som. 

Eg er heller ikkje heilt 100 % sikker på kvifor dei har frastilt dei slik. 

Inngongspartiet (ikkje hovud) og sånn eigentleg trengs det vel neppe nærare forklaringer. Det er ganske tydelege "bileter" på døra. EIn slange, eit tre og to mennesker. Kan det vere vanskeleg å tippe? 

Edens hage er nok det lettaste biletet å avsløre. Så er det David og det siste er Maria med jesusbaornet i armane. 

Det var mange skriftebokser langsveggen då vi kom inn i kyrkja. Eit par av dei andre fann ut at dei skulle teste det ut, men var så realistiske at dei heilt på eigenhand fann ut at det ville ta for lang tid!! Hahhahahaha……..Dagens. 

Med andre ord avslørte dei at dei slett ikkje har vore nokre engleborn (heldigvis!). :=)

Vi var så heldig at det skulle foregå noko i kyrkja akkurat då vi kom. Vi blei vitne til både munkar som song og brukte røkelse. Mennesker som knelte og via tankane sine til det som skjedde. 

Etterpå fekk vi gå ned til akkurat der Maria sitt hus hadde stått. Du ser inngangen på biletet. 

Her inne i kyrkja var det ikkje berre å snakke som ein ville. Silence var viktig! 

Etterkvart gjekk vi opp i andre etasje. Eg seier det berre…… Eg skulle likt å vere brud og gå opp det kyrkjegolvet!! For ei oppleving det ville vore. Ganske så spesielt. 

Joda, det tar litt på å vere på rek. No kan ikkje eg svare for alle andre, men sjølv blei eg ganske svolten. Så det gjorde seg med ein god lunsj. Delar av lunsjen ser du under. Humus kalles dette og jomfru Knutsen smakte ikkje på den. Eg trur dei fleste gjorde det, men denne knetta bestemte seg for å vere sær. Det var jo mykje anna godt å velge mellom. 

Då vi kom på Mount Gilboa, fekk vi besøk av denne hyggelege karen! Øgler fins visst overalt i verda. Israel er ikkje noko unntak. Han var sjølvsagt ikkje så interessert i å prate med oss raringane, så han stakk heller og gøymte seg i mellom mursteinane. Jaja…….det var jo litt kult å ha få sett han. I alle fall der og då.

Mount Gilboa! Vi snakkar historie her. David og Goliat. Samuel. Eilat. Elias. You name it! 

Frå denne utsiktsposten har vi full kontroll over alle områda der kampane mellom stammane føregjekk. 

Guiden var skikkeleg kunnskapsrik, så vi lærte veldig mykje. 

For å forstå mykje av denne historia er det kanskje nødvendig å bla litt i Det gamle testamentet. Formasjonane i naturen ser heilt lik ut som det gjorde "way back in time". Akkurat det er jo litt kult. Det gjer det litt meir verkeleg og lett å sjå for seg. 

Vi fekk også vite litt om kvifor akkurat Jerusalem. Kvifor akkurat denne delen av verda er så spesiell. Israel er det einaste landet som grenser til både Europa, Asia og Afrika. Det er liksom "in the middle". For å få fram poenget sitt, fekk vi sjå eit globuskart og effekten var stor. Det er mykje som ikkje kan vere tilfeldig, men som vi aldri tenker over om ikkje nokon viser/fortel oss det. Vi ser ikkje alltid logikken før vi "opplever" det sjølv. 

For dei som er interessert i fuglar. 60 % av verdas fuglar flyr til Israel. 

Her er det som regel 200 jordskjelv i året. 200 jordskjev av den "normale" sorten. Likevel…..Det gjeld berre nesten kvart år. Likevel så ofte at det stort sett kan kallast kvart år. 

Det er berre det at konsekvensen det året det ikkje stemmer kan bli så stor at det er ikkje mogleg å seie kvar einaste år i ein slik samanheng. 

Årsak? Joda…… Kvart 70-ende år er det få jordskjelv.Alt for få. Så få at folk bekymrer seg.

Dette er noko som går att og att i historia. Kvart 70-ende år var det mange færre jordskjelv og med enkle ord betyr det at dei jordskjelva som til vanleg brukar å vere der, berre har pause og bygger seg opp. Så kjem smellet!! Då kjem skjelvet som gjer at murhus osv raser saman. Skjelv som rammar hardt. 

Det er faktisk straks tida for det (om eg ikkje tar heilt feil…).

Eg har opplevd Nasareth i dag og eg er veldig takksam for å ha fått oppleve nett det. No er eg attende i Jerusalem og Sabbaten er igong for lengst. Vi held oss på hyblane. 

Når eg sit her og ser gjennom notatane eg har tatti løpet av dagen, ser eg at vi har jo også lært litt Jerusalem og Russland f.eks. 

Det er nemleg slik at russerne hadde landområder her nede på 60-talet. Områder som Israel og Jerusaem sjølv ønska å eie. 

60-talet var ikkje bra for Russland. Det var stor mangel på vitamin c og då var det berre ein ting å gjere. Dra ut i verda for å finne det. Altfor mange born og unge døydde som konsekvens av mangelen, og det måtte jo stoppast på ein eller annan måte. 

Eg trur mangel på c-vitamin førte til skjørbuk. (Eg er 99% sikker på at det er rett.) Det spreidde seg i alle fall raskt og det brant under føtene på Russland.

Løysinga blei Israel! Israel har appelsiner! Masse appelsiner. 

Så for 10 mill appelsiner fekk Israel kjøpe dei eigedommane dein trengte. Appelsinar!! Litt av ei betaling, vil eg påstå. :=) 

Det var litt spesielt å vere i Nasareth. Ikkje berre pga historia, men også pga av den siste tidas hendingar. Det er berre tre uker sidan ein politimann skaut ein gut. Det er berre tre uker sidan det var bråk der. Det er berre EI uke sidan politiet opna for at folk kunne få komme inn i Nasareth att. Hadde vi vore her litt tidlegare, ja då hadde vi mista sjansen til å få oppleve dette. 

To kveldar på rad no har ungdommar den amerikanske kolonien rett her nede i streeten provosert med å sende opp raketter som når rett over hushøgde. Dei gjer det som sagt for å provosere, men vi held oss til reglane om at vi ikkje skal bevege oss i det området, så då gjer vi det ikkje. Forhåentlegvis gjer det at vi kan føle oss trygge. 

I morgon har  vi fri pga Sabbaten. Eigentleg såg eg for meg å dra til Betlehem. Det blei berre med tanken.Betlehem tilhøyrer Palestina og difor er vi utsatt om vi drar dit. Det er forbunden med stor risiko uavhengig av kva nasjonalitet vi har. Det bryr dei seg lite om. Dessutan er ikkje det å vere norsk eit sikkerstikk. Av og til kan nett det vere det motsette. 

Så sidan både fylket heime og universitetet her fraskriver seg alt av ansvar om vi drar dit, ser eg det som mest hensiktsmessig, for min eigen del, å halde meg her i byen. Det er jo ikkje nødvendig å utsette seg sjølv for farer unødnig. Spesielt ikkje når det er ein liten kar som venter på meg heime. Då kan ein ikkje sette seg sjølv i sentrum bestandig. 

Det er synd at det skal vere slik. Det er jo berre snakk om å besøke kyrkja der Jesus blei født. Men, men……sånn er livet. Er det ikkje fred, så er det ikkje fred og då må ein berre forhalde seg til det. 

Uansett….. Det har vore ein fantastisk fin dag! No er den over for lengst. Eg ligg her på senga og er klar for å få nokre timar med svevn. Det trengs, det også. :=)

Sundag er det skule att, så det er om å få med seg mest mogleg av dagen i morgon! Ha ei fin helg! 

Hasta luego! 

IWALY

Autumn!!

Tjo og hei! Det vitnar ganske greit om at ein har hatt det travelt når det går halvannan måned utan at det er noko som helst form for aktivitet her inne. Jaja…. Sånn går no dagane. Ein kan i alle fall ikkje klage på at ein keier seg at mangel på aktivitet i desse dagar.

Jomfrua byrjer å bli meir og meir klar over at ho ikkje er nok ungfole lenger, eller lammekjøtt som enkelte ville ha kalla det. Det ligg langt inne når det kjem til å innrømme det, men sanninga er at eg er veldig klar over det. Så var det å finne eit begrep/ord som er dekkande for tida no…….tida mellom jomfru og gammal, liksom….. Hahahaha…… Eg er definitivt ikkje gammal enno!!! Likevel, det er ganske stort sprik mellom jomfru og gammal……så ein eller annan tilstand må ein no vere i i mellomtida?!

Hausten er som regel ei fin tid. I år er vel ikkje store unntaket. Viss ein ser bort ifrå den siste tidas ausande regnvèr og det at "Tor med hammaren" har vore rimeleg rasande den siste tida, tja då har vel no strengt tatt vore ein fin og innhaldsrik haust.

I slutten av august (sånn rundt rekna) hadde eg meg ein trimtur på høgda. Eg gjekk ikkje åleine, og turfølget sørga for eit par tilfelle av latterkrampe.
Kva gjer ein når ein går langs autovernet og ein høyrer at det knakar valdsamt i skogen rett nedanfor?
Joda…..Enkelte blir livredd av di dei får kjempefantasier om at det må vere ein superskummel elg, og enkelte blir så bekymra at dei faktisk vender seg og spring heim istadenfor å fortsette turen.
Akkurat i den klassen kan dei nok ikkje plassere meg. Ikkje "reisefølget" mitt heller. Vi vart sjølvsagt så nysgjerrige at vi ikkje hadde som mål å vente til at den eventuelle elgen som var skuldig skulle vise seg. Vi prøvde å leite han opp, utan særleg stort hell.
Vi klatra over autovernet (i kanonbra stil!!!! Ikkje tull eingong…..) og sneik oss langs vegen på innsida av autovernet. Då var det sjølvsagt ikkje ein lyd å høyre. Likevel….. Kvar gong vi kom attende ut på vegen gjekk det blant trerne rett nedanfor oss. Stoppa vi, stoppa dyret. Gjekk i, gjekk dyret.
(Neida….det er ikkje sikkert at det var ein elg. Det kan jo ha vore ein rev……..Men reven er ikkje like stor, så det er meir "spanande" å tenke at det var ein elg.

Under siste klatretur over gjerdet seier plutseleg turvenen min "Pass dæ så du ikkje dett når du skal over autovernet". Ti sekundar etter skjer følgande…….

For å seie det enkelt…….. Det er ikkje EG som ligg der på bakken!!! Og sidan bileter ikkje kan ljuge, så ser du vel at det er snakk om eit monsterautovern??!! Og for den som kjenner meg, så seier det seg sjølv at dette blei det fliring av.

Jaja….Vi kom oss på høgda og vi kom oss heim i like heile delar som vi var før vi starta (utroleg nok). 

 Det neste prosjektet kunne forsåvidt ha pressa fram nokre latterkuler, men det gjorde det altså ikkje.
Eg hadde kjøpt eit par rammemadrasser som eg skulle ha på loftet på hytta. Det var ikkje berre, berre å få dei med båten, men det gjekk på eit vis. Hovuproblemet var faktisk ikkje båten, men trappa opp til loftet. Det mangla ein stakkars liten centimeter på å få sengene opp i rett etasje. Snakk om utur!! EIN cm!! Det var nesten til å grine av.
Hedligvis fantes det ei løysing. Å ta ut vindugene oppe og få sengene inn via stigen. Joda, eit prosjekt som inneholdt visse risikoar, men som likevel var ein sjanse ein berre måtte ta.
Det var jo berre det at det skulle fire senger opp, og vindauga tar ein ikkje ut meir enn ein gong. Ergo blei det bytur og to nye senger til dagen etterpå. Resultatet?

Ikkje så verst om eg skal seie det sjølv. :=)

Enkelte dagar (kveldar) er rett og slett ABBA-inspirert. Det spørs kor kult andre syns at det i tide og utide ljomar ut av høgtalarane "Gimme, gimme a man after midnight" og ikkje minst "Intermezzo" som for øvrig er ein genial låt å jogge til!! 

Sånn berre for å kommentere nett det siste, så er det testa ut og er kvalitetssikra gjennom det. Den sørger rett og slett for at du ikkje høyrer din eigen pust (som kanskje er som ein kvalross) og du maktar ikkej heilt å kjenne at det kanskje er på tide å roe ned. 

Av ein eller annan grunn så kjem denne  låta ut av øyretelefonane i dobbelt styrkegrad samanlikna med dei andre. Det er heller ikkje snakk om å skru volumet ned. 

Det einaste låta ikkje hjelper mot er i tilfelle du har mykje øyrevoks! Eg kan altså ikkje garantere at volumet på låta sørger for litt oppreinsking i øyrene, men kven bryr seg vel om det?? I alle fall ikkje eg…..men så er vel ikkje den der øyrevoksen noko særleg problem her i garden.

Og meir ABBA skal det bli! "Mamma mia" seier eg berre, og for naboane som høyrer lyden ut……Kom og sjå resultatet i november. Kom på ABBA-showet som skal vere då. Eg lovar det blir bra. Eg lover du får deg ei oppleving og at du kjem til å gå derifrå og tenke at "Wow, dette var tøft!". 

Og sidan yngstemann i huset med kvart kjem dansande inn i kjellerstova medan eg speler, så er det vel levelege forhold i huset likevel. Ingen tar skade av det og då kan ein vel prøve å intensivere det litt (sånn berre for å teste det). 

Så går yngstemann til frisøren utan mammaen sin (!). 

Eg er ikkje heilt sikker på om eg forstod kva han meinte då han skulle forklare korleis han ville ha det. Eg trudde eg visste kva han meinte, men etter at eg kom heim og fekk sjå resultatet….er eg ikkje så sikker lenger. Eg kan i alle fall konstantere at eg har stirra eindel gonger på det der hovudet som er nesten fri for hår enkelte stader. Det er akkurat som berre augene går den vegen heilt av seg sjølv, utan kontroll av eigaren. Eg blir heilt fascinert. Kanskje eg også skal klippe meg slik? Trur i alle fall at eg vil få mange auger retta mot meg då. Eg trur eg lar vere……..

Elles så har Clooney gifta seg, noko fleire har kommentert på Facebooksida mi helga som gjekk. Det er fint at dei har omtanke for meg, for eg var djupt såra og vonbrota. Der forsvann siste rest av toget mitt liksom…… Hahhahaha……. Steike ta. 

Nei, det vart nok ikkje felt ei einatse tåre her. Clooney…….. Får håpe ho held ut med han då. Han sa jo sjølv at det ikkje er nokon som held ut med han. Kanskje denne kvinna er unntaket?!

Gje dei 8 mnd.

I forrige uke (eller ei anna uke….for det er ikkje lett å følge med i tida) låg det ein aluminiumsinnpakka gåve til meg på pulten min. 

Gulrotkake med sjokoladebitar i!! Og gjett om den smakte?!! Eg ofra lett ei av brødskivene mine frå nistepakken den dagen. 

Små gleder i kvardagen som gjer den store forskjellen. Eg kjem ikkje til å klage om det ligg slikt på pulten min kvar dag.:=))

I dag har det ikkje vore vits i å høyre på nyheitene. Det er vel ingen som tvilar på at 90% av sendinga uansett kom til å bli via OL og dei stakkars forsmådde osloenserane som ikkje fekk nye anlegg til borna sine av di heile Noreg ikkje vil sørge for OL. 

Vel…….visst eit OL kan sørge for flotte anlegg over heile Noreg, så kan vi jo starte diskusjonen.

Elles så veit eg no at eg er misunneleg på austlendingane. I alle fall om eg skal tru enkelte ytriger som er komen med i avisartiklar. For det er sjølvsagt ingen anna grunn til at vi er imot OL….. Det er misunning og ikkje prinsippet som er bakgrunnen for nei-haldninga. 

Eg må berre seie at eg er glad at dei er så smarte at dei kan fortelle meg at det er det eg er. Misunneleg. @Hahahaha……. Den dagen eg er misunneleg på at dei får noko i Oslo……Vel, den kjem aldri. 

Det heile vitnar om småbornsoppførsel (eller nei…ikkje eingong små born oppfører seg slik). "Viss vi ikkje får viljen vår, er det eine og åleine misunning som er skulda for det. At store delar av folket er ueinig med oss kjem ikkje av at dei ser galskapen bak det heile, men som sagt misunning.

Eg er glad dei legg bort søknaden om OL i 22. Eg er veldig nøgd med det. Kostnadane ved eit OL har eg ikkje ofra så mange tankane. Det er prinsippet og måten ting blir gjort på som påverker meg. 

Det blir som at Bergen kan gå ut å seie at dei vurdere å bli ny norsk hovudstad og så seier dei berre at kun bergensarar skal få stemme på om dei skal ha hovudstad eller ikkje. Hovudstad for heile landet sjølvsagt.  

(Er det eigentleg rart at vi har krig i verda??)

Det er torsdag og EG av alle ser boksing på tv. Boksing!! Hallo…..? Kva er så spesielt og kult med det? Likevel ser eg. Eg ser ein mann som strekker armane sine i verda. Eg trur kanskje det betyr at han vann. 

Akkurat no såg eg eit høgt spark og ein som ser ut som ein reddhare og berre vil bort i frå motstandaren sin. (Som om dei ikkje er klar over risikoen for å bi slått er stor ifrå før. Det kjem vel som eit sjokk.) 

"Spark mot suspen" stod det akkurat på skjermen. Tippar det kanskje gjorde litt vondt, både for sparkefoten og mottakaren av sparket. 

Knockoutseier!! Plutseleg ligg det ein mann på golvet, nesten ubevegeleg. Kampen er over "I think". Synd for den tapande part, eller rett og slett det beste som kunne ha skjedd.  

Jomfru Knutsen har visst fått kamelauger i kveld. På ganske så kort tid har dei sørga for å bli rimeleg trøytte og i tillegg har dei påkalla gjespen (som eg i utgongspunktet kunne klart meg utan ifrå).

Det er ikkje heilt helg enno, så det er berre å tilte seg i seng og få skjønnheitssvevnen. I morgon er det allereie 3.oktober og eg trur faktisk ikkje det kjem til å vere haust så altfor lenge. 

Uansett…Ha ein fantastisk fin kvekd, og eg skal la vere å kommentere at eg akkurat var borte nokre småminutta. Det er fortsatt bokiskn på skjermen, så det kan ikkje vere lenge. Denne knetta går i rett i seng! God natt! :=) Sov godt!

Hasta luego! 

IWALY!!!

Jepp :=)

Evigunge jomfru Knutsen er hakket litt meir trøytt i kveld enn dei foregåande, men eg kan trygt seie "I´m still going strong". Døgeret har nok ikkje nok timar for tida, men det får så vere.

I helga var vi i Ballangen på fotballcup. Overnatting var sjølvsagt eit "must". Kven hugsar vel ikkje frå tida då dei var yngre (for ung er ein alltids enno!!) og overnatting på skule var det som var alternativet? Det er nett det vi har vore med på i helga. I tillegg til dei fem kampane og bassengdiskoen då….:=)
Det var heller ikkje fritt for at enkelte tar kampane litt vel mykje for høgtideleg. Når alt dreiar seg om å vinne når det kjem til born i 9-10 årsalderen, har ein verkeleg gløymt kva ein bør ha fokus på. Det er vedtatt frå øverste hald i forbundet at det ikkje er lov til å ha hovudfokuset på det, men likevel er det for enkelte blodig alvor når alt kjem til alt. Det er nesten som dei kjem ut av sitt gode skal. Spesielt ein by i nærleiken (eg skal ikkje nemne namn……hahaha……..) er sterkt representert når det kjem til dette. Klubben deira taper ikkje utan at kjeften har prøvd å unngå det.

Forrige uke blei tilbringa i Bodø. I alle fall tysdag-torsdag. Det var sjølvsagt i arbeids regi, men ein var jo ikkje akkurat låst inne 24 timar i døgeret. Klokka fem var vel eit greit tidspunkt å avslutte dagen på og i tillegg var det enno mogleg å shoppe. (Kven liker vel ikkje det?)
Forutan kvalitetstid med søte små, blei det ein fin "liten" trimtur. Ein tur som onsdagskvelden gjekk opp langs Futelva og opp til Soløyvatnet, for så å fortsette i eit område som eg ikkje kan kalle for anna enn "baki der". Eit turterreng eg verkeleg misunnar Bodø kommune! Det var heilt utroleg fint. I tillegg til at eg fekk mine kilometrar med gange, fekk eg også oppleve mykje fin natur og områder eg aldri har satt min fot i tidlegare. Her er det verkeleg snakk om områder som eignar seg året rundt.

I løpet av turen måtte vi auke tempoet litt også, ja! Thihihi…….
Eg såg, heilt ute av det blå, ein elg som låg borti marka på andre sida av Futelva. Det var eigentleg berre tilfeldig at eg klarte å sjå den. Bror min grynta litt, men fekk ikkje noko reaksjon. Så laga eg nokre lydar, og DÅ spissa elgen øyrene litt. Om litt var den faktisk på beina. Likevel, det skulle vel ikkje tilseie at det var noko umiddelbar fare. Vi hadde jo både mark og ELV i mellom oss……so who cares?
Tja, ein kan godt vere tøff i trynet(og eg er faktisk ikkje redd for elgen), men då elgen plutseleg gjekk imot oss der vi stod, må eg ærleg innrømme at eg tenkte mitt.
"Nesjda, den bære kjæm litt nærmar, men det e ikkje nåkka å bry seg om", sa bror min overbevisande. Så då var det berre å rusle vidare. Heilt til at eg ser at elgen faktisk kjem etter oss likevel. Plutseleg var elgen midt ute i elva! Eg var ikkje i tvilom at den hadde sikta seg ut oss. Og etter å ha høyrt at det var ei dame som blei trampa på av ein elg dagen før, gjorde ikkje det heile noko betre. Det var nok likast at ein jogga litt då. Så då blei det slik. Med auger i nakken på denne knetta blei det lett jogging eit lite stykke slik at elgen ikkje skulle sjå oss.
Det spørs om far min ville syntes at vi var feige?! Ikkje godt å seie, men han ville i alle fall ledd.
Hadde han vore med sjølv, hadde han stått i ro og sagt at vi må vere stille…….berre for å få nyte synet. For han hadde sjølvsagt kopla tvert at elgen ikkje ser oss om vi står i ro, for den har jo ikkje noko godt syn i utgongspunktet. (Noko eg visste, men ikkje heilt turte å stole på denne gongen.)
Jaja……Det blei jo litt artig.

Dei siste to dagane har eg via til kjøkkenet. Ikkje av di eg syns det er så ufatteleg kult, men av og til kan det no vere greit å gjere noko av den enkle grunn at det er greit å ha det gjort. Ripsbærplukking, reinsking og produksjon av ripsgele og saft. Det blei ganske mykje.
Eg er klar over at enkelte ikkje reinsker bæra for stilkar og ymse ulumskheiter før dei skal koke bæra, men berre tanken på at det er småkryp i lag med bæra er nok til at eg får spunk i hovudnerva. Det kjem ikkje til å skje at eg lar vere å reinske ho. Først reinske og så skylle!! Eg trur ikkje safta frå småedderkoppar eller sånne der småsneglhus er så delikat i smak at det gjer ripssafta det lille ekstra. Difor er det om å fjerne ho på førehand. (No er det heldigvis eit år til neste gong. Det er berre bringebæra att.)
Det kan vere ein føremon å vere kvinne på slike dagar, for det innebærer ein del multitasking (noko som menn ikkje er så god til). Rispbær, skulearbeid og lesing for ein hyggeleg liten kar om einannan……..berre avbroten av at minstemann var så hyggeleg å invitere til god kvelds. Han henta seg fire egg i kjøleskapet og litt melk, piska og steikte. Vips hadde han klar ferdig stekt god og deileg eggerøre og elles eit fint dekka spisebord med tent stearinlys. Hmmm…….DET kan eg fort bli vant til. Han er trass alt berre 10, så eg syns det er storvegs at han er flink til å lage slikt. Kanskje han kjem til å ta etter bestefaren?!! :=)

Elles er vel ikkje medieverda den aller trivlegaste for tida. Der les ein jo berre om folk som brenn andre menneske, "Pølsa" (kven no i alle dagar det er) har tre brudd, "Så feit blir du av fastfood" og at du kan få ereksjonssvikt av sykling!! Ikkje minst det siste virker interessant……Med tanke på alle menna som har sykla heile oppveksten og fortsett med det i vaksen alder…….Eg tvilar! Då skulle jo jaggu meg halve Noreg ha ereksjonssvikt. Stakkars oss kvinnfolk då! Jaja….. Det er no mykje dei forskar på. Vi får håpe at dei heller kan byrje å forske på noko som vi faktisk kan tru på.
Avisene er, som du sikkert allereie har skjønna, ikkje av dei mest interessante for tida. Då tar eg heller å sit meg ned og gløttar litt på ho Annika Bengtzon. Utan TV ein heil sommar (sommer betyr som regel TV-fri)…..Ein må vel prøve å klimatisere seg sjølv litt attende til den "normale" verda att.
No skal Jomfru Knutsen ha seg litt TV-tid, så ha ein fortsatt fin kveld. Forhåpentlegvis er eg attende i morgon, men det er eindel arbeid i oppstarten av eit skuleår, så det spørs……. Optismistisk skal ein alltid vere! :=) Uansett……Ein fin kveld kjem først. Sov godt til natta og "have sweet dreams".

Hasta luego!

IWALY!!!

SOMMER 2014

Sommeren 2014 er over! No startar kvardagane att og ein kan verkeleg seie "for ein sommar"! Dette er verkeleg ein sommar eg kjem til å hugse lenge. Den har vore riktig så innhaldsrik på så mange måtar.
Eg har ikkje vore så mange stader i løpet av sommaren, men det har vore så mange små detaljar som har vore med på å sette prikken over i´ en.
Sånn berre for å nemne eit døme så er episoden med at ørna blei angripen av småfuglane eit moment. Det meste handlar berre om å vere på rett stad til rett tid. Akkurat det føler eg at eg har fått vore fleire gonger denne sommaren.

Det eg har "gjort"minst av denne sommaren, er å vere heime. Det er ikkje mange døgera er har sove her  og har du sett meg i løpet av sommaren, ja då har du rett og slett vore ganske "heldig".
Store deler av tida har eg brukt på å vere "inne i" fjorden og der har eg verkeleg kosa meg med herlege kleggar og etterkvart også blindingar.
Minstemann var nok mest nøgd med at han hoppa frå fire meters høgde og ut i sjøen. Eg hadde planen klar om at eg skulle "joine" han, men stod nok glatt over. Ein blir visst berre mindre og mindre tøff med åra. Sjølv ikkje då floa kom og avstanden ned til sjøen blei betrakteleg mykje mindre……….. Eg trur det kjem av at eg veit at det ligg ein tallerken der uti og så er vel frykta for at den skal gjere meg noko tilstades. Det kan jo hende at den plutseleg veks seg stor og får fingrar og føter osv……Kven veit?

Det eg i alle høve kjem til å hugse frå denne sommaren er at eg fleire gonger i løpet av ei uke hadde baka brød før åtte om morgonen. Når det kjem til meg, så er nett det ganske stort. Denne jomfrua står ikkje opp tidleg for å bake brød.
Det har hendt seg at tanken har streifa meg…… Den om at "kanskje eg skal vere grei og sørge for at dei andre skal få stå opp til rykande ferske brød og omelett?" Så har eg kjent etter og sørga for at det lille snevet av anfall har gått over, lukka augene og lagt meg for å sove att. I beste fall ender det med den omeletten. Eller egg og bacon………
Å tru at eg skal evne å ofre dyna for å bake på morgonkvisten?! Då trur eg at eg må flire litt……… Det blir alt for husmoraktig til at eg kan leve med det! It´s just how I am (or not am).

Så har vi jo feira bryllaup i ferien! Ein vellukka dag. Fint brurepar i nydeleg vèr og omgjevnadar. På kvelden entra lillebroren scena og hoppa ned i salen og showa litt også.
Eit artig stunt. :=)

Og så har eg jo køyrt firehjuling for første gong i livet mitt. Jeeeeezes……….Redd ja, men det ga meirsmak! Så no har eg plutseleg lyst på det også. Det verste at "utfordringa" gjekk i å køyre ei løype som gjekk bra langt unna sivilisasjonen og mutters åleine på køyretøyet. Så eg tenkte no mest "kva om den faktisk tippar med meg på?". Eg var sikkert eit nydeleg syn der eg kom køyrande, men gjett om eg var stolt etterpå. 

At eg var kledd i ein mycket kort shorts og svære støvlar i størrelse 42 oppetter leggane……….Tja, det treng eg jo ikkje akkurat opplyse om. (Eg sa jo at eg var eit nydeleg syn.)

Feriens høgdepunkt kom faktisk ikkje før i går. Eller, det kan strengt tatt ikkje kallast høgdepunkt, men det blei i alle fall ganske artig. Kven som eigentleg syns det var så artig, kan jo diskuterast. Eg trur kanskje at eg kan avgrense det til denne knetta. 

Dei som kjenner meg godt, veit at eg av og til (hahaha…….eller litt oftare) kan ha ein tendens til å få litt sånn der boblemage. For dei som lurar på kva uttrykket står for, så er det enkelt og greitt forklart med at det byrjer å boble i magen og så må eg le. Det er berre slik det er. Det er ikkje alltid like lett å la vere med å flire. Dessverre er det ikkje alltid at det sømmer seg, men eg blir betre og betre etterkvart som tida går. Enno er det vel eit stykke att. 

Så spørs det…… Kva er det som var så artig i går? Joda…… No er det slik at ein ikkje bør flire viss sikkerheitsvakter på flyplassar finn ut at dei vil sjekke deg. Men kva gjer ein når det plutseleg står eit kvinnfolk der og knar deg på puppane?? Hahahaha………. Eg kjente jo berre at det bobla i magen og då måtte eg jo le. "Hold your arms like this….". Ikkje hadde eg klede som kunne skjule noko heller. 

Eg trur ikkje ho var så blid for at eg ikkje tok det meir "høgtideleg" og då eg etterpå skulle hente sakene mine og blei bedt om å opne laptopen min…… Say no more. Og den karen var litt meir skummel enn ho der dama! (Det bobla, men eg var hakket flinkare akkurat då…….. I alle fall til eg kom meg eit par meter unna.) 

Eg lurte, der og då, på kva dei eigentleg måtte tenke om meg og var eigentleg mest berre glad for at dei ikkje gjorde noko meir ut av det. 

Så trudde eg at det var over. At det ikkje skulle bli meir. Heilt til eg landa i Bodø.Enno meir jeeeeezes! Berre eit lite blikk på tollaren og eg berre skjønte der og då at eg kom til å bli stoppa. Og så klarte eg sjølvsagt ikkje å la vere å stirre. 

I det augeblikket eg skjønna at dette verkeleg var min dag, blei eg berre ståande og glane på han der artigkaren av ein tollar. Då kofferten var komen "trygt" i nevane mine, var det berre å konstatereat eg fekk rett. "Æ trur du må bli med mæ inn hit litt". Ein anna hyggeleg tollar tenkte å få meg for seg sjølv på eit "lite" kontor. Så heldig var han ikkje. Han fann jo plutseleg ut at eg ikkje var åleine. Og då han skjønna at det faktisk var ein gutunge med også, ja då blei plutseleg eg ikkje så attraktiv for mistanke likevel. Dei hadde nok trudd at eg var der åleine, men ei uskuldig bornemor derimot………. Det var om å ikkje flire. 

Kofferten blei sjekka for souvenirar (som eg har kjøpt null av), kvotehandelen blei vist fram og så var det berre å tilte seg ut att. 

Men noko må det vere som gjorde at eg skulle vere så interessant på begge flyplassane. På ein og same dag………..

Eg får håpe at ho som tok på meg der nede på øya fekk seg ei god oppleving i alle fall. Enno godt at dei ikkje var fylt med silikon…… Thihihihihi……… 

Eg har vore på ein tur der eg verkeleg har fått slappa av, men eg har nok fått trimma litt også. Minstemann hadde bestemt seg for at han ville gå Europas lengst ravine, og då måtte jo mora også til pers. Eg spurte ørtiførti gonger om han verkeleg hadde lyst til å gå denne turen, men ikkje eingong då klokka ringte 05.30 om morgonen, etter å først ha sovna ganske så nært midnatt, mukka han på det. Det var to som var trøytte i trynene sine då bussen kom for å plukke oss opp litt over seks. 

MEN for ein dag det blei. Turen gjekk unna som berre det. Vi fekk beskjed om at det er ein ganske tøff tur, men likevel valgte han å køyre hardt ut. 

Dei fleste frå vår buss starta opp før oss, men i løpet av kort tid hadde vi passert alle. Det var en liten kar som hadde eit ønske om å kome først. Ergo fekk ikkje akkurat eg så mykje tid til å nyte alt det flotte rundt meg, for det blei holdt eit høgt tempo. 

Er det noko som er sikkert, er det at du ikkje går denne løypa fort og samtidig har augene på naturen rundt deg. Du går nedover heile turen og det er steinar, glatte steinar, på 90% av løypa. Viss du ikkje har augene med deg, ja då er sjansen stor for at du vrikker både det eine og det andre. 

Vi blei blant dei første, noko som resulterte i heile fem timar nede ved sjøen medan vi venta på dei andre. Med vonde føter var det deileg å få legge seg på ei  solseng, men med kun strandlivet som einaste aktivitet etter ein sånn tur……blei det hakket litt for kjedeleg. Då tenkte vi at vi kanskje heller skulle brukt lengre tid på gåinga. 

Starting point.

Jomfrua måtte jo takast bilete av, ho også. :=)

Sjølve endepunktet for turen er Agia Roumeli. Som du ser på biletet rett under er det ikkje snakk om store staden. Viss vi snakkar heilårsbuarar, bur det ca 30 stykk der. I sesongen er det nokre hotell og markeder som er opne (og sjølvsagt nokre strandbarar!). Det er ingen vegtilknytning så difor må ein med ferge for å kome seg derifrå. Ei ferge som ikkje har så mange avgonger. (Det skjønna du sikkert i og med at vi måtte vere der og bade i fem timar før vi kom oss vidare.) Alt har sin sjarm! 

Det var i alle fall fint å sitte på toppdekket til ferga og nyte utsikta mot både Agia Roumeli og ellers deler av øykysten. 

Eg trur nesten eg må dra attende dit og gå turen på nytt. Eg føler meg litt snytt for det å ta masse bileter. Det heile blei ein megafin treningstur, så neste gong må bli "nyt naturen"-tur. :=) 

Uansett, mor og son fekk seg ein herleg kvalitetsdag i lag. Eg trur vi hadde det kjempeflott ilag begge to. Og dei som advarte oss med at det ville bli tøft for han å gå……… Hadde vi måtta gå samla, ville det vore han som hadde måtte vente på dei! 

Nydelege kveldsfargar!

Det er deileg å vere tidleg ute og berre nyte roen som er tidleg på morgonen. Her er ikkje klokka åtte enno og alle andre hotellgjestane låg så fint og sov. (Berre så det er sagt…….Eg var ikkje nede ved bassenget før klokka åtte kvar dag. Det var heller sjeldan.) 

Når ein blir litt solbrent, er det greit med ei kvit t-skjorte. Ikkje særleg kult å vere 10 år og så skal du måtte vere ute av sola. Då kler ein seg heller og koser seg maks i ho.

Både små og store syns at gocart er gøy!! Haha…...

Lånte hårvoksen til gutungen og sørga for at alt av hår stod rett opp. Målet var å sjå om han blei flau når eg dukka opp med denne sveisen. Han berre såg raskt på meg og så var heile sveisen gløymt , så med andre ord kunne han ikkje brydd seg mindre. Mora stod att og tenkte at det var den nedturen. Men bartendaren la no i alle fall merke til sveisen og spurte om eg hadde tatt handa inn i noko elektrisk. 

Det var dritkult i vannparken!!

Hovudaktiviteten!! :=) Det kan nesten sjå ut som om at eg var misnøgd, men det kan eg garantere at eg ikkje var. 

Det var "kjempevarmt" i havet. Overraskande varmt i alle fall. 

Litt vindfullt til frukosten eine dagen, men det var i og for seg litt deileg. 

No har eg utelatt å skrive kor det er eg har holdt hus………Likevel, for dei som er smarte nok, har dei allereie gjennomskua det. Eg har jo allereie nemnt at eg har gått Europas lengste ravine og at vi kom ned i Agia Roumeli. Så då er det berre å plusse to og to…….

Ein herleg avslappande ferie på mange måtar. Så har eg også fått prøve det å vere borte frå minstemann i heile to uker. Han har jo vore på bestemorferie. Eg var ikkje så kreativ, så det blei for det meste reine hyttelivet desse to ukene. Akkurat det passa eigentleg berre heilt perfekt. For kva er vel betre enn det i det sommarvèret som har vore denne sommaren. Eg er evig takknemmenleg for denne sommaren og kjem til å leve lenge på den. 

I morgon, måndag, startar kvardagen (til dels) att. Eg har for lengst byrja å førebu hausten, bassengkanten blei også brukt til historieoppdateringar…….. 

No blir det attende til rutinar som nok ganske så sikkert har vore mangelvare heile sommaren. Seint i seng og tidleg opp i lang tid…… Ein må jo uansett opp til frukost når ein bur på hotell. No er eg så vant  til å stå tidleg opp at når eg endeleg kunne sove ut over dagen i mi eiga seng….Ja, då var eg like tidleg oppe denne sundagsmorgonen. Kanskje like greit, bortsett frå at eg sit oppe enno og klokka har forlengst bekka inn i neste døger. 

Ha ei fortreffeleg uke!! Måtte godvèret vare enno ei god stund!!

Hasta luego! :=)

IWALY!!!