Det har vore ei flott helg på mange måtar. Eg høyrer fleire klagar på dårleg bærår, men det er i alle fall ikkje tilfelle overalt. For min del har dette vore det beste bæråret på aldri så lenge. Masse multer og blåbær. Så no kan eg i alle fall halde avtalen med mor mi om nordnorsk blåbær til pålegg når ho kjem i slutten av september.

Medan eg gjekk i mi eiga bærverd, fekk nokre tankar eg eigentleg har hatt ei bra stund satt seg litt betre. Eg har over ei ganske lang tid hatt eit ønske om å skrive ein roman. Tanken er å skrive ein kriminalroman.
No er det ikkje "berre berre" å skrive ein heil roman. Eg er fullstendig klar over at det er hardt arbeid og at det tar tid. Difor har eg lyst til å bu inne i fjorden eit heilt år og fokusere på berre det (nesten). Gjennom eit heilt år får ein oppleve og sjå alle dei ulike vertypane som er med på å gje spenning til handlinga. Om ein skal skildre tåkedisen som ligg nedover fjellsida, bør ein sjå den akkurat der og då for å skape den rette stemninga. I alle fall har eg fleire gonger opplevd den som ganske trolsk og det er ganske spesielt å sjå. Så må ein jo også kjenne til kvar ei skrent, storstein og andre "naturfenomen" i nærområdet. Aller helst bør ein besøke områda og gjere seg godt kjent med dei. Folk må kunne kjenne seg att i det som står.
Tenk å sitte der midtvinters og høyre på alle lydane rundt deg. Når du skal legge deg og det høyres ut som om at det er nokon på loftet utan at det er nokon der. Det er veret som speler deg eit puss.
Den stemninga du får då.........Det er den som må kome klart fram når du skriv. Den kjensla som får nakkehåra til å reise seg. Den kjensla ein får av å bli heilt slått ut av den vakre naturen. Eg har tilgong på natur i alle fasongar og som vil vere perfekt for høvet. Så langt unna sivilisasjonen, men likevel så nært.

Eg har allereie jobba litt oppe blant dei små grå og har ein plan, for såvidt, men det er nok ikkje så lett å gjennomføre når ein har born i skulealder. Eitt år er ganske lenge..... Dessutan er det heller ikkje berre å ta seg "fritt"  i eitt år og berre stikke av.
Likevel...... Den historiske biten av researchen eg gjer no og dei planane som held på å byggje seg opp litt etter litt.... Om ein lagrar dei..... Det kjem jo ei tid etter dette. Er draumen sterk nok så vil det skje. Eller...?

Eg skulle ønske at sommaren hadde hatt fleire dagar slik det var i helga. Det er utroleg deileg og koseleg å sitte ute på verandaen og lese. Avslappande. 

Som for å ta igjen dei tapte dagane med sol i sommar, trør ho til med å kome i to eksemplar! Blå himmel i kveldinga, blikkstille hav og spabad. Fantastisk! 

Eg blei så glad då eg såg ei blå stripe av himmel over Kjøpsvik på ein av mine mange "fjellturar" i sommar, Mindre heldig blei eg med biletet, for blåfargen kjem ikkje akkurat så godt fram. Dette var nok på fredag(?). Var det ikkje då sola byrja med å gjere sitt lille inntog? (Viss det ikkje var torsdag...) Det er rart kor lite som skal til for å bli i godt humør. 

No skal eg berre ta meg litt av kveldens bakarvarer før eg legg meg. Ikke ete av den, men prekevere den. Ute er det nok mørkt til at ein skjønnar at det er tid for haust og alt er slik det skal vere. 

Først kjøkkenet, så litt åleinetid foran tv´n før Ole Lukkøye får gjere sitt innpass! 

Ha ein fortsatt fin kveld!!

Hasta luego!

IWALY!!

Onsdag 12.august

Eg må berre innsjå at mødre ikkje er det viktigaste i livet til 11-åringar...... Då tenker eg sjølvsagt på kva ein ønsker å gjere på fritida.
Det har jo vore sommar og plenty av kvalitetstid, og når ein først er i den tralten, er det jo lett å tru at dette er det som gjeld. Den gong ei.

I dag, som i går, har eg vore "flink" og trimma. I dag var det ikkje så veldig mykje kvalrospust (noko eg kunne konstantere av di eg hadde musikken litt lågare i dag, sånn i tilfelle...). I dag var det berre tungt for stive føter.
Eg satte ny deig og tenkte at eg kunne gjere det til ein vane å løpe i hevingstida. Enn så lenge....
Etter å ha dusja køyrde eg opp til bana for å prøve å lokke med meg minstemann heim. "Mamma har baka og det står i omnen no. Kjem du snart?" Overbevist om at han kom til å løpe mot meg med ein gong, høyrde eg berre "Nei, beklager. Æ ska vær hær på bana og spell."
????? What? Nedtur. Med halen mellom beina var det berre å køyre heim att. Jaja.......

EIgentleg baka eg mest av di det ikkje blei heilt vellukka i går. Joda.... Det blei bra, men det var berre det at når alt var avkjølt og stasjet skulle på, ja då hadde eg jo ikkje eingong sjekka om eg hadde alt vi trengte. Ergo var det berre å fryse det til seinare. I stadenfor å ta det opp til tining no, er det jo eit mykje betre alternativ å lage nye. Ferskt er alltid best!

I dag var ikkje kjøpsviksvingen så tung. Eg lurte ei stund på om det hadde noko med musikken å gjere. Det kan jo hende at ulike musikkartar påvirker ulikt på mange områder. I dag var det i alle fall "La meg få drømma" av Matti Røssland som var online og det fungerte heilt supert. Matti Røssland har faktisk mange fine songar.
Eigentleg er spelelista mi ei salig blanding av ulik musikk. Eg har funne ut at det er lettare å løpe når det er variert musikk. Med fare for at dei fleste på min alder vil synes at eg har ei liste som ikkje vil fungert på dei, syns eg den er heilt grei. The Eagles, Toni Child, Whitney Houston, Matti, Bruce Springsteen, CCR, Kindbergs, DDE og Billy Ray Cyrus. Så då er alle livsstemninger representert. Toni Child med sin avdrukne mann ho vil forlate, Whitney Houston med kjærleiksorgen sin, Matti som er realist, Kindberg med sin "I dina ögon", Billy og CCR som gjer deg lyst til å danse, Bruce med romantikken sin og The Eagles syng no for det meste om livet. Av ein eller annan grunn forelska eg meg i "The last resort" for 20 år sidan.  Den er jo eigentleg ikkje noko stor song, musikalsk sett,men noko er det i alle fall med den.

I sommar har eg fått sett litt ulike dyr på nært hald. Det som er så synd er at ein ikkje har kamera med seg til eikvar tid. Det hadde jo berre vore så kult om ein kunne dokumentert alt ein såg.
No er ikkje denne augestikkaren som er avbilda under her noko særleg til syn. (Eg liker ikkje slike kryp.) Det er likevel litt interessant å studere den når den ikkje fyk forbi deg i rasande fart.
Her ser eg jo faktisk at den har eigne auge (logisk nok).

I mitt eige lille paradis dukkar det opp dyr titt og ofte. Ein dag medan eg stod og vaska nokre fiskekrokar, var det plutseleg ein røyskattunge som stod der og dansa og showa rett foran augene mine. Sjølvsagt henta eg kameraet mitt, vel vitande om at min type (u)flask sikkert ville bety at det var bortkasta. 

Det stemte jo fint det. Den var borte då eg kom attende. Likevel..... Eg trur den leika litt med meg. I alle fall var den veldig nysgjerrig. Etter ei lita stund titta den fram akkurat som om at den sa "titt tei, her er eg" og stakk rett før eg fekk knipsa. Om og om att. Med kameraet klart heile tida, fekk eg til slutt knipsa dette biletet. Eg kunne ikkje bruke tid på å få røyskatta "større", for her måtte det gå kjapt. 

Av og til tar eg meg i å ønske at det fans ei lov som sa at dersom ein eig eit hus er ein forplikta til å halde det vedlike. Det er trist å sjå at hus forfell (som det gjer mange stader) og det skjemmer jo ut områda som er rundt. Alle burde sjekke husa sine i alle fall kvart år og få klippa rundt det. Viss ikkje blir det så spøkelsesaktig og fælt. Når hus berre står der og råtnar........

Eg held på med å lage meg ein liten bålplass i hagen min. Foreløpig har eg berre fått laga èin benk, men eg har starta på nummer to også. I botnen har eg ei steinhelle, og så har eg litt steinar oppå den for å sørge for luft underfra. Det fungerer kjempefint! 

Det er no eingong slik at det i "gamle daga" var mykje dyr rundt om i fjorden. No har eg ikkje heilt den same moglegheita til å drive med husdyrhald som dei hadde før, så då får desse småkrypa (blant fleire) sørge for den biten. Dei er i alle fall lettstelte og masar aldri om mat.

Heilårsblomster fungerer også heilt utmerket!! Dei er så lettstelte at det er ein fryd! :=)))

I skrivande stund trur eg bakaremna mine er ferdig avkjølte og sonen har faktisk kommen heim, så då skal vi hive oss rundt og få det pynta. MMmmmmm.....:=)

Ha ein fortsatt fin kvel og sov godt til natta! 

Hasta luego!

IWALY!!

Pust pes..... :=)

Sjå for deg at du har ein puls på 960 (minst!!!!) og føtene syns det er tungt å flytte seg forover ein etter ein i sånn høveleg tempo at det skal sjå ut som at du er på trimtur..........
At pusten sikkert høyres ut som ein dampveivals er du fullstendig klar over, men legger ikkje merke til det sjølv av di Bruce Springsteen si låt "I wanna marry you" presser tonene sine inni øyregongane der du spring. Like greit det....... Ein legg ikkje så lett merke til den høge pulsen heller då. Det er berre om å hugse på at ein ikkje skal gløyme seg av og synge ilag med musikken. For......Det kan jo faktisk vere litt kjipt om du plutseleg spring forbi DEN "hottisen" og plutseleg lyrer ut av deg "I wanna marry you" og oppdager sjølv kva du gjorde.
For all del.....Eg har ikkje opplevd det enno, og så er det ikkje ufatteleg mange "hottiser" her, så det er vel kanskje ugrunna bekymring. Jaja..... :)

Vel, den følelsen av høg puls, dampveivalspust osv....... Den oppstod i dag! Tunge føter også!
Tildels litt sliten og med akkurat "I wanna marry you" i øyrene. Oppe i hovudet mitt holdt eg på å motivere meg til den litt seige kjøpsviksvingbakken. Vel vitande om at det ikkje var den beste dagen i mitt liv (når det kjem til form)...... Og der, i same augeblink eg ser bakker, ser eg at det er eit menneske som også er ute og trimmar (dog litt saktare enn eg). Sjølvsagt er det den nye rådmannen og eg tenker "farsken òg - no blir eg nøydd til å løpe heile bakken". Ja, for eg kunne jo ikkje berre kapitulere rett foran den nye sjefen og utsette meg for ein kommentar der han mest sannsynleg ville, av rein høflegheit, seie kor sprek eg er som er ute og løper. For det er vel det ein gjer når ein møter folk.....?!"Kor sprek du e!"
Hahaha...... Seig i ræva og hvalrosspust er ikkje noko som legg opp til slike kommentarar, så det var om å bite tenna saman og "klatre" heile bakken. (Og ja, i dei sekunda det tar å passere eit anna menneske er det berre å halde pusten så ikkje dei rare lydane skal nå fram til andres øyre.
Og fy flate kor tung det då blir etterpå. Når ein er utan påfyll av luft nokre sekundar i ei stigning.......Say no more!!

No er eg nydusja og overlevde joggeturen denne gongen også. Eg møtte ingen "hottiser" på min veg og ikkje sang eg unødvendig mykje. (Det hadde eg jo ikkje pust til...) No har eg kvalitetstid med den bestaste. Vi regjerer ilag på kjøkkenet og lager skoleboller. Eg har laga deigen og minstemann tar seg av tilbehøret. Medan omnen gjer sitt arbeid med bollene, sit eg no her og skriv litt. Det er lenge sidan sist, men eg kjenner at eg har litt lyst å skrive litt framover.

Medan eg laga deigen tidlegare i kveld, høyrde eg på ein song eg var nysgjerrig på. Den viste seg å vere fin, både melodien og teksten. Det som skjedde etter at eg høyrde på den første gongen, var at plutseleg så hadde det hoppa over til ein annan song. ("Bara du och jag".) Det viste seg å vere den svenske artisten Erik Linden. Eg blei litt nysgjerrig på denne artisten som sit ved pianoet og syng rolege songar. Han hadde verkeleg mange fine songar, sjølv om enkelte av tekstane bar preg av kjærleikssorg, eller noko i det høvet. I alle fall var han ein draumar.
Sverige har eigentleg ganske mange flinke artistar. Eg veit ikkje kvifor, men mange gonger er det meir behageleg å høyre på svensk tekst enn norsk. Utan at eg har noko forklaring på det. Det er utroleg mange fine svenske tekstar.
No skal eg sette på den første songen som eg i utgongspunktet høyrde på og lære meg den. :=)

Utsikt frå paradis på jord ein av soldagane vi hadde i sommar. Fine fjorden vi har!

Denne rørte ikkje EG!! Mine fingrar er ikkje skapt for å ta i slikt....Sånn er det berre. (Så slepp eg å innrømme at det kjem av at eg blir så redd at eg nesten pissar på meg.) Syskenbornet mitt var hakket mindre redd kan det sjå ut som. 

Kråkebolle. Hokjønn må du vite. (Ikkje spør meg korleis eg kjenner til nett det - men det er faktisk det.) 

Ha ein fortsatt fin kveld!

Hasta luego!

IWALY!!!