Eg er "glad" for at Rema står for det dei sa i fjor om at dei ville boikotte påskeegga frå Freia i år dersom dei ikkje fjerna palmeolja frå produktet, MEN gud betre kor glad eg er for at eg sjølv ikkje har lova det!

Ja, eg veit.......det er  lenge til påske og altfor tidleg at butikkane tar dei inn for salg. Eg kunne likevel ikkje la vere, for dette er egg som smakar vanvittig godt! Det er vel inga tvil om at eg allereie har starta på min pakke. At sjølve sjokoladekartongen er borte frå dette omslaget tyder berre på at første egg er fortært. I morgon er dei vel borte, alle fire. :=) 

Eg har ikkje talet på kor mange gonger eg (i det siste) har tenkt "kor lite interessant som skjer i verda for tida". Hovudstadsavisene...... Avis/magasin-artiklar som blir delt på facebook. Der er verkeleg mangel på filter innimellom. Sjølv i slutten av februar 2017 er det mange som ikkje har klart å skilje ut dei mest kjente propagandasidene frå dei seriøse. Og dei deler i hytt og pine og skriv rasande kommentarar som om det skulle stemme med den verkelege røyndomen. Folk engasjerer seg, noko som er vel og bra, berre at ein kanskje burde bruke energien på å ergre seg over realitet før "tullesider". 

Når hovudstadsavisene har mangel på saker, ja då skriv dei om Gørild Maurseth som bestilte egg i kantina medan ho var i Russland. Uttalen var litt rusten, så sjølv om dei ansatte skjønna at det var egg ho bestilte, utalte ho ordet litt feil og ba eigentleg då om "ballar". 

Beklagar så mykje Gørild, men dei gongane eg har omtala tekstiklar, ja då har eg aldri vore så heldig at det har blitt nemnt i ei riksavis. Så sorry om eg kan virke hårsår. 

Enn Mariusen då?? Stakkars gut. Det er vel ikkje så mange som blir samtala om slik som han vil eg tru. Fok tar heeeeeilt av. Er det meininga at eg skal la meg provosere av at han er avbilda med resten av familien sin? Spesielt når dei har kutta ut Ari-boyen....... For det er ikkje måte på kor det argumenteres for at han er like stor del av familien som Marius. Han er trass alt far til borna hennar Märtha. 

Mette-Marit har jo bedt pressa om å ikkje behandle han som ein offentleg person! Kvifor skal han då vere eindel av eit offentleg bilete av kongefamilien? 

Folk burde verkeleg stikke fingeren sin i jorda og selge unna den høge hesten sin. Det må altså vere mange steborn som føler seg uønska rundt om i landet. Når den eine etter den andre sleng ut at han ikkje er eindel av storfamilien til kongen........... 

Mette-Marit er ein sentral person i denne familien. Ho har tre born. Det er det ingen som kan ta frå ho. Skal ho stille seg opp til pynt på eit familiebilete og samtidig seie "beklagar son, du er nok ikkje eindel av denne familien". Kronprinsen valgte prinsessa med heile sin pakke. Noko anna ville vere tåpeleg. Sjølvsagt skal Marius vere med på nokre av bileta til den norske kongefamilien sjølv om han ikkje har eit ønske om å vere ein offentleg person. Han er ikkje kongeleg, men han er familie. 

Hadde eg blitt bedt om å utelatt eit born, ja då hadde eg tatt hatten min og gått. Det er lett å ofre ei "krone" for sitt eiga born. Det syns eg eit born har krav på. 

Smålige folk er det nok av. Det verste er at dei "står fram" med haldningane sine offentleg...... med fullt namn. Ordlydar har eg utelatt av den enkle årsak at mange av uttalelsane har vore langt over linja. Eg håper ingen av dei som har vore kvasse har same yrket som eg. Er det noko det fins mange av i dette landet, er det steborn. Det siste dei treng er ein lærar som møter seg sjølv i døra når han/ho skal snakke om dagens kjernefamilie. 

Monsen......Lars... What a man! Eg veit ikkje heilt om eg skal kalle han macho eller gal. Eg tvilar på at eg klarer å konkludre med noko som helst. At han gjer alt for å nå sine mål, tja det er det vel ingen som kan lure på. 

Om eg har mareritt, innbefattar det gjerne at tennene mine dett ut. Først løsnar dei litt....såååå kjem dei ut ein etter ein. DET er det verste eg kan drøyme. Heldigvis skjer det maks ein gong i året, men eg syns det er like uhyggeleg kvar gong. Lars Monsen derimot....... han sørger for å få trekt ut dei friske tenna sine! Berre for å få kunne dra langt inn i "bushen"!! Kor er logikken? 

Joda, eg veit at dersom det oppstår betennelsar og slikt midt inni gokken, kan det bli ille. Likevel er det jo ganske creepy å frivillig få trekt ut tenna sine. Fins dei, dei menneska som syns det er normalt? Greit nok å få gebiss den dagen ein treng det, men ein mann i sin beste alder.....med fine tenner.... Say no more. 

Mine mareritt er hans glede!

Fifty shades...... Eg har ikkje sett toa enno, men eg skal. Ikkje av di det er så vanvittig bra film (og bøkene var ikkje den beste litteraturen), men det er no rart med det. Har ein lest bøkene, nøyer ein seg ikkje med film nummer ein. At folk klarer å medbringe agurkar til premieren klarte også å få spalteplass i avisa. Som om nokon skulle ha brukt dei. Dei er nok lemna der for å oppnå merksemd, og det klarte dei jo. :=)

Enkelte som uttalar seg i desse dagar er kjempebekymra for oss av det svake kjønn. Ja, det fins faktisk dei som ser på oss som det enno. 

Det er synd i oss. Kjempesynd! Vi skjønnar jo ikkje at ved å sjå denne filmen kan vi få eit feilaktig inntrykk av kva som er greit og akseptabelt kontra det som ikkje er det. Vi kan ta skade av den. Rett og slett. Den kan føre til at vi trur det er greit å bli handsama slik Anastasia blir i filmen. At det er normalt at kvinnfolk blir undertrykt. 

Ikkje minst kan filmen føre til fleire valdtekter. Menn vil lettare kunne falle for freistinga og valdta eit kvinnfolk etter påverknad av filmen. Den kan påverke nokon til å "tru" at det er slik det skal vere. 

Det er då eg seier "jeeeezes"! Kor toskåt trur enkelte at vi er. Tenk å nedverdige oss til det punktet at dei ikkje har høgare tankar om oss. Hadde ein nistirra på slike filmar dagleg.....så kanskje. 

Viss eg i ein alder av over førti plutseleg skulle legge om stilen av di eg har vore på ein kino?! 

Å sjå Fifty shades kan nok ikkje samanliknast med det å sitje foran ein PC-skjerm og spele valdsspel dag etter dag. 

Og den mannen som valdtar etter å ha sett filmen...... Han hadde valdtatt uansett, for han kan ikkje vere riktig god. Han vil vere ein såkalla idiot som ikkje veit att fram på seg sjølv. (Ja, eg veit at det er stygt å kalle nokon for det, men eg trur ikkje nokon vil gje meg så mykje pes for det likevel.)

Kva ein skal kalle han som ringte 112 (politiet for dei som ikkje er opplyst) fordi han følte seg urettmessig handsama av vinmonopolet heile 15 gonger, for så å bli anmeldt sjølv (av politiet)......... veit eg ikkje. Det var i alle høve ikkje særleg smart å gjere det. Eg tenker han angrar seg no.

At Trumpen ikkje blir nemnt er av di eg ikkje ønsker å gje han gratis spalteplass. Alle andre ser ut til å meine noko om han, så eg tenker at då slepp eg unna. Han får ikkje "likes" av meg uansett om det som står er positivt eller negativt. 

Eg reknar med at han aldri står heime i stova hos meg, så då er han ikkje så interessant heller...... Eg er ikkje så glad i hentesveis! 

Ha ein fortreffeleg kveld og uke. Kanskje vi ses straks. No skal eg slappe av i "gressenkemodus" ei god stund framover, så då er det vel sikkert ein sjanse for at det kan bli så kjedeleg at eg forvirrar meg inn her. 

Hasta luego.

IWALY!

Handlingar.......

"Vi sku bære ha skutt heile hurven, så hadde vi vorr kvitt problemet!" Ja, jaggu er vi ulike som menneske, og takk og lov for det. Eit slikt utsagn som dette vil eg aldri assosieres med, så glad er eg for at eg ikkje er så trangsynt at eg ikkje klarer å tenke lengre enn det.

Temaet er asyl-/flykningestraumen vi har blitt "utsatt" for den siste tida. Det er vel ikkje eit einaste tema som er diskutert meir enn akkurat det på lenge, og diskusjonane viser at det fins både aggresjon og medkjensle blant våre landsmenn. Nokre av oss meir ihuga nasjonalistar enn andre. Noreg for nordmenn.....osv... Det er slett ikkje mangel på superlativer (i negativ grad) når enkelte ytrar seg. Det er rett og slett til å bli sveitt av!

Eg vil påstå at dei som seier vi berre skal skyte heile hurven ikkje er særleg gode menneske. Ja, det er dristig å seie det, men eg meiner det.
Vi har alle våre feil og mangler, og kanskje er det mykje vi må bli betre på......... men å påberope seg retten til å meine at vi kan skyte alle som no rømmer til oss og i tillegg seie det så andre høyrer det..... Eg trur ytringsfriheten er eit "fenomen" som verkeleg blir missoppfatta rundt omkring.
For kluet her er at det er heilt greit å ikkje like at vi tar imot så mange menneske som vi gjer. Det er heilt greit å vere totalt ueinig at dei skal få sette din fot på vår jord og at dei skal halde seg der dei er. Det er faktisk heilt greit å ytre det også. Vi treng ikkje vere einige i alt og uansett om vi meiner det eine eller det andre, ja så må motparten faktisk respektere at andre meiner det totalt motsatte av seg sjølv. Det er inga problem det.
Det er forskjell på å ytre sin ueinigheit i det som skjer og det å gjere seg til herre over liv og daud. Viss ein meiner at det er greit å plaffe ned andre menneske........ Skremmande spør du meg.

Om eg hadde vore leiar ved ei bedrift og samtidig hadde oppdaga at eg hadde tilsette som hadde ei slik haldning, ville eg vurdert oppsigelse. Eg er ganske sikker på at den/dei ikkje hadde komen noko veg i rettssystemet om dei hadde prøvd seg der etterpå.
Hadde EG ytra meg slik ute blant folk, hadde det ikkje tatt lang tid før eg hadde vore suspandert. Det hadde til og med komen i riksavisene. Eg ser for meg overskrifta. Alt berre av di ein vel den utdanninga ein har gjort.
Eg må faktisk passe meg for slike ytringer. (Noko som i utgongspunktet er lettaste sak i verda av di eg ikkje har dei haldningane.) Eg kan risikere at enkelte av dei som kjem over grensa plutseleg skal ha ein kvardag med meg der eg skal vere den dei må forholde seg til kvar dag. Korleis skal dei kunne ha tillitt til meg om eg ytrar slike hat-utsagn. Det er jo nesten eit overgrep i så fall.
Så kvifor skal det vere slik at det er greit at nokre personar kan ytre seg slik (og skjule seg bak ytringsfridomen), medan andre ikkje kan det? Gjeld ikkje den lova på lik linje for alle?

Eg har ikkje sagt eit einaste ord om eg meiner det er greit at så mange kjem hit eller ikkje. Ikkje kan det tolkast ut frå det eg har skrive her heller. Det er faktisk ikkje viktig kva eg meiner. Eg påberoper meg retten til å meine kva eg vil og om eg ønsker å seie det utad eller ikkje. Det einste eg gjer no er at eg angrip dei som er så ytterleggåande og går rundt og sprer ein hatpropaganda gjennom å seie at det er greit å skyte alle. Det er vel det ein kan kalle umodent. Andre ville kanskje sagt usakleg.
Saklegheit er diverre eit gløymt kapittel hos mange.

Det har vore mykje artiklar dei siste dagane om dei som blei tatt av politiet for å køyre asylantar til kyrkjeasyl. Det er ein fin tanke at dei har hatt eit ønske om å hjelpe dei det gjeld, men eg syns ikkje synd på dei for at dei blei tekne og at dei no risikerer bot. Det handlar ikkje om verre enn det å ha respekt for gjeldande lovverk. Dei treng ikkje vere einige i reglane, men så lenge dei gjeld....
Akkurat der har eg eit fint eksempel å vise til..... Då vi innførte mobilforbud ved skulen, var elevane mine kjempeflink til å levere inn mobilane om morgonen. Eg trengte aldri spørre om dei hadde gjort det, dei gjorde det uoppfordra før eg kom inn døra.
Difor sa eg til dei at eg var så glad for at eg slapp "peset" med å mase på dei om mobilane.
Då var det ein elev som svarte så fint: "Det e nødvendigvis ikkje slik at vi lika regelen om at vi ikkje får ha mobil på skola, men vi skjønna ka et regelverk e."  Puh.... Tenk om det var like lett overførbart til samfunnet elles.
Ein kan ikkje ta lova i eigne hender, uansett kor teit vi meiner det er. Politiet må reagere....Det er jobben deira å gjere det. Då nyttar det ikkje at alle stiller seg "rundt" dei som gjorde "noko gale" i sympati med dei. Politiet kan ikkje seie at "joda, vi forstår dere bare vil hjelpe, så det får gå for denne gang." Grensene er satt på førehand, og då er det jo greit?!?
Så kan ein velje å vere ueinig om kva som er greit av reglar og kva som ikkje er det. For gudane skal vite at det fins mange rare reglar her til lands.

Det er diverre ein forferdleg situasjon vår del av verda er hamna i og det er ikkje lett å vite korleis ein skal klare å løyse dei problema som følgjer av det. Sannsynlegvis vil ein aldri få kontroll, uansett kva ein gjer. Så får folk berre vere ueinige om det beste er å yte hjelp "down there" kor krisene regjerer, eller om det beste er å hjelpe dei her heime. Det er i alle fall lite humant å meine at dei skal skytes!

IWALY 
MY

Nytt år!

Så har vi entra eit nytt år. 2016! Så attstår det å sjå om det blir det beste året "ever". Det er jo det mange skriv i statusane sine......."Må det nye året bli det beste ever", eller "2015 har vore det beste året til no, må 2016 toppe det!" Om 2015 har vore det beste året i livet mitt, veit eg ikkje. Eg er ikkje smart nok til å hugse alle åra og korleis dei forløp til å samanlikne dei. Det eg veit, er imidlertid at 2015 har vore heilt greit. Eg har ikkje mangla noko nevneverdig og eg har fått opplevd mykje.
MEN..... Det eg også veit er at til tross for at eg har opplevd mykje, er det ikkje slik at det går så veldig inn på meg. Det er akkurat som om at ting skjer med den største nuturlegdom og sjølvsagtheit.
Eg har vore på fleire lengre reiser. Eg har investert i fleire ting. Det siste er for øvrig ei sekkepipe! Jepp! Eg har kjøpt meg ei sekkepipe. Det er det neste eg skal lære meg å spele. Satsar på at det eigentleg går fort. Eg veit ikkje kva som gjer det, men musikk er berre logikk.....(for meg).
Så då har eg saksofon, fiolin, sekkepipe og ein haug med andre instrumenter.

No kan ein jo lure på kvifor eg gidd å nemne at eg har så mykje og at eg får oppleve mykje...... Det er i alle fall ikkje for å framheve meg sjølv! Først kan det kanskje virke slik, men eg er sikker på at du forstår når eg herunder drar tråden dit eg vil.
Svaret mitt ligg i at eg ikkje er nok takknammeleg. (Joda, eg er grueleg glad for alt eg har og kan gjere,  men eg evnar ikkje vise nok takksemd likevel.) Eg må verkeleg ta meg saman og skjønne kor heldig eg eigentleg er.
Kvar einaste dag kan ein lese på nettet om dei som har flykta over havet. Dei som har kryssa grensene våre og om at vi må vere vakne. No går det nedover med oss så det dundrar. Viss vi ikkje følgjer med i timen så har vi tapt. Alle flyktningane utgjer ein stor trussel for oss. Dei kan sørge for at vi plutseleg ikkje kan kjøpe det neste instrumentet vi ønkser, eller så kan legetimen koste litt meir osv osv..... Alle pengane som går til å hjelpe flyktningane som kjem må jo hentast inn ein stad og då vil det sjølvsagt gå ut over oss som allereie er her.
For ein tragedie det må vere om eg ikkje kan utvide indtrumentparken min. Eg gløymte kanskje å seie at eg investerte i ein trombone rett før sommaren? Eller kanskje det var fødselsgåve på forskudd? Det speler vel inga rolle.....Den er uansett nede i kjellaren min.

Det at mange (også rike) mennesker kan holde på og rakke sånn ned på dei som rømmer frå krig og elende er for meg heilt uforståeleg. Eg tvilar på at ein ungdom som har det heilt greit der "han" er forlater både famile og landet sitt berre for å finne ut om det fins ei anna framtid for han. Ein som har det ok der  ein er, forlater ikkje det trygge for å reise til eit kanskje. Reiser i uvisse om korleis ting vil bli. Nei, han reiser av di han ikkje har eit ønske om å bli verva til krig, eller rett og slett slippe unna krig i det heile.
At nokon flyt på bølgen for å lure oss.........Tja, det skjer sikkert. Eg tvilar likevel på at det gjeld mange.

Moralen er at eg kunne fint klart meg utan alle desse instrumenta mine. Eg ville ha hatt mindre å spele på, men eg hadde likevel ikkje lidd noko naud.
Nettopp det at eg har "overflod" av musikk i heimen min, plasserer meg på ein stokk der eg faktisk ikkje kan klage. Eg kan ikkje klage på at vi må hjelpe andre. For vi må det. OG vi må hjelpe våre eigne også. Vi har fattige blant oss "fastbuande" også... Vi har faktisk råd til å hjelpe både dei fattige her til lands og dei som kjem rømmande frå sine land og hit til oss. For eg nektar å tru at eg er den einaste som er så heldig stilt at eg har mykje. (Mykje kan også bety dei som brukar penger på helgeturar osv...... Umatrielle ting som kalles "kos".)

I løpet av eit år har eg ganske mykje smerter. Akkurat det er ganske slitsomt å forholde seg til. Likevel faller det i skuggen av det vi står over nå for tida. Det betyr ingenting sett opp mot kva enkelte rømmer frå. Eg bur i eitt av verdas rikaste land. Eg får den hjelpa eg treng. OG foreløpig treng eg ikkje gå rundt å frykte for at det skal lande ei bombe i hovudet mitt. Kven veit kva framtida bringer?  Ingen....., men i dag anser eg det som trygt å bu her eg bur. Eg burde bli meir takksam for nett det. Eg burde vere meir takksam for at eg no får eit nytt instrument i hus og dei framtidige instrumenta eg kjem til å skaffe meg (for eg elsker instrumenter), rett og slett av di det ikkje er ein sjølvsagtheit å ha råd til dei.

I mine auge er dette den finaste guten som eksisterer på jord. Dette er på fjorårets siste dag (eller årets første.....). I alle fall er det i rakettida. Vi var ute og sjekka himmelen for flotte lys og ønska kvarandre eit godt nytt år. Klokka 00.00 denne kvelden er det nesten obligatorisk å vere glad (sjølv om det ikkje nødvendigvis er slik at alle er det). Ein kan ikkje vere pottesur når ein ønsker alt det gode for andre. Det blir i så fall full krasj oppi hovudet mitt. 

Er ein ikkje heilt i humør, bør ein på det tidspunktet sette seg sjølv til sides og ha andre i sentrum. Det må vere kjipt å vere årsak til at andre ikkje fekk ein fin overgong til det nye året pga surmuling. 

Den her guten surmula ikkje!! :=))) <3 p="">

Eg skaffa ikkje så mykje fyrverkeri, men litt måtte vi jo ha. Eg hadde nok klart meg fint utan, men med born i hus er tradisjonar viktige. 

Kva skal ein finne på på årets siste dag? Å stå på ski var slett ikkje noko dårleg forslag. Då slepp ein også å få dårleg samvit for alt ein puttar i kjeften i løpet av kvelden. (Ein har jo trimma på forskot!)

Minstemann har fått seg nye skisko og ville sjølvsagt teste ut at dei fungerer godt til skøyting. Ballangen har glimrande skiforhold til slikt, så vi heiv oss i bilen og dro avgarde. Så her er mor og sønn på skitrening i fantastiske løyper. Eg holdt meg for det meste til klassisk i spora på smørefrie ski. 

Berre så det er sagt. Har du planar om å skaffe deg smørefrie ski?? Forget it! Det er den største mannskiten som fins på jord. Dei sørger berre for dårlegare fart og at du må bruke dobbelt så mykje energi på å prøve å halde følge med andre. Eg skal såvisst investere i smøreski snarast. 

Dei siste åra har vi prøvd oss på litt ulike variantar når det kjem til pepperkakehus og slikt. I fjor laga vi ein landsby som blei ganske skeiv og greier. Det hadde sjølvsagt sin sjarm, men vi valgte å ikkje gjenta prosjektet. I år laga vi heller ei lita grend. To hus inngjerda med masse smånissar i hagen. (Og eit pepperkakejuletre.) 

Vi syntest sjølvsagt at det blei litt lite, så då vi såg at ein borndomskompis av meg hadde planar om å lage eifeltårnet av pepperkakedeig, heiv vi oss med på same idèen. Vi satte oss ned og teikna dei ulike delane og resultatet ser du under her. Heilt greit, vil eg påstå. :=)

Årets førjustur blei lagt til Narvik og bowlinghallen der. DET var skøy! Bowling og pizzatur anbefales på det sterkaste. 

Dette er Edvardas hus på Tranøy. I slutten av november var eg i lag med fem andre der. Fem høner og ein hane. Stakkars hane............ Eigarane der ytte veldig bra service. Vi fekk ikkje eingog bestemme kva vi ville ete. Det gjorde dei. Til gjengjeld fekk vi førsteklasses mat der kvar minste detalj var forseggjort. 

Så er det nokon som går med planar om ei helg på Tranøy, er det berre å hive seg rundt. Det er vèl verdt det!

. 

Dette biletet kom eg over på nettet. Hmmmm...... Lurer på om eg kjenner nokre av dei som er avbilda? :=))

Dette er frå årets tur til Calella. Fotografen  er spansk, så det får vere mitt bidrag til andsverkslova. 

Ein tur til Calella innebærer sjølvsagt ein tur til Barcelona. Det blei ikkje så enormt mykje shopping av den enkle grunn at eg "melder meg litt ut" viss det blir for mykje å velge i. Då klarer eg ikkje å områ meg og skjønne kva eg har lyst på eller ikkje. Så ender ein opp med ein haug av gåver til gutungen istadenfor. (Vel, akkurat det blir han ikkje så lei seg for.) 

Å fylle 40 år er faktisk ikkje så ille.  I alle fall ikkje når det er det som skal til for at George Clooney skal legge merke til deg. Å kome på arbeid om morgonen med ei helsing frå Clooney..... Ja, då er jo dagen berga uansett kva som måtte kome. 

På seinsommaren var vi på ein fjelltur vi aldri før har tatt. Hatten er namnet på toppen og vi kom oss heilt opp. Utsikta derifrå er utroleg fin. Vi kunne sjå alle kommunane rundt oss, og vi har verkeleg mykje fint å vere stolt av. (No burde det kanskje ha vore eit utsiktsbilete her....., men eg syns no han her også er ei fin utsikt! <3 nbsp="" p="">Turen blei kombinert med overnatting på sletta i lavvo, noko som burde vore ein aktivitet av hyppigare frekvens.

På hytta trengte eg ein bod, så det er komen på plass. Sjølv syns eg den passa fint inn. Til høgre i biletet står det heimsnekra fotballmålet eg laga i vår. Så spørs det kor snill vinteren og vindfulle dagar har vore mot det. 

Eg syns det er heilt greit å fiske, men eg kan spare meg for etterrykningane dei får. I alle fall når det kjem ein stor fisk som denne. Dette må vere den einaste fisken som nokon gong har fått meg til å hyle! For det gjorde eg........ Eg bøyde meg over fisken for å studere den då den plutseleg heiv seg rundt. (Den hadde då vore daud ei viss tid.) Jeeeeeezes........Det var ei som fekk hjartet i halsen då. ("Stugg" fisk.)

Vi er ikkje akkurat vane med å få slikt eit stort besøk til kais kvart år. Det første eg tenkte var "dette skulle pappa ha sett". Vi som berre er vant til storbåtane som ligg ved kaia i Kjøpsvik..... Denne var litt større! 

Krabbane i fjorden kan berre halde seg der dei er. Eg er ikkje glad i slike krypdyr og ikkje et eg dei heller, så eg treng faktisk ikkje vite om at det fins så store kryp i havet. Eg har vel anna å tenke på når eg hoppar uti det kalde enn at nokon skal bite meg i ræva. 

Hadde det vore mørkt ute, stjerneklart og kanskje litt kvitt på marka, ja då hadde dette vore ubetaleleg. Bobler, varme sådan, under stjerneklar himmel må vere noko av det beste som fins. 

Uansett er dette den beste utsiktposten i fjorden. Ingenting slår å vere rett ved havet og berre nyte livet. 

Eg prøvde å lage ein liten bålplass. Det blei ikkje så aller verst. Eg gravde hull i marka som eg har kledd med stein. Eg har laga litt "møblar", men har enno litt arbeid att før eg er ferdig. Det er kjempefint med ein bålplass på kvelden kor ein kan grille litt pølser og berre nyte varmen og lyset frå flammane. 

Dette er berre frå siste halvdel av året som gjekk. Skulle eg gått laus på heile året ville det vel tatt resten av kvelden. 

No ser eg berre fram til at det skal bli litt lysare slik at ein kan byrje å bruke båten på ny. 

Må vèret framover halde seg stabilt (og aller helst med kvit mark). Då skal eg stå mykje på ski. 

Godt nytt år, alle saman! Ta vare på livet og kvarandre. Dersom vi alle etterstreber med å hjelpe medmenneske urpittelitt, vil verda bli ein betre stad å vere. Mange bekkar små, gjer ein stor å. 

Hasta luego! 

IWALY! 

POM

Det har vore ei flott helg på mange måtar. Eg høyrer fleire klagar på dårleg bærår, men det er i alle fall ikkje tilfelle overalt. For min del har dette vore det beste bæråret på aldri så lenge. Masse multer og blåbær. Så no kan eg i alle fall halde avtalen med mor mi om nordnorsk blåbær til pålegg når ho kjem i slutten av september.

Medan eg gjekk i mi eiga bærverd, fekk nokre tankar eg eigentleg har hatt ei bra stund satt seg litt betre. Eg har over ei ganske lang tid hatt eit ønske om å skrive ein roman. Tanken er å skrive ein kriminalroman.
No er det ikkje "berre berre" å skrive ein heil roman. Eg er fullstendig klar over at det er hardt arbeid og at det tar tid. Difor har eg lyst til å bu inne i fjorden eit heilt år og fokusere på berre det (nesten). Gjennom eit heilt år får ein oppleve og sjå alle dei ulike vertypane som er med på å gje spenning til handlinga. Om ein skal skildre tåkedisen som ligg nedover fjellsida, bør ein sjå den akkurat der og då for å skape den rette stemninga. I alle fall har eg fleire gonger opplevd den som ganske trolsk og det er ganske spesielt å sjå. Så må ein jo også kjenne til kvar ei skrent, storstein og andre "naturfenomen" i nærområdet. Aller helst bør ein besøke områda og gjere seg godt kjent med dei. Folk må kunne kjenne seg att i det som står.
Tenk å sitte der midtvinters og høyre på alle lydane rundt deg. Når du skal legge deg og det høyres ut som om at det er nokon på loftet utan at det er nokon der. Det er veret som speler deg eit puss.
Den stemninga du får då.........Det er den som må kome klart fram når du skriv. Den kjensla som får nakkehåra til å reise seg. Den kjensla ein får av å bli heilt slått ut av den vakre naturen. Eg har tilgong på natur i alle fasongar og som vil vere perfekt for høvet. Så langt unna sivilisasjonen, men likevel så nært.

Eg har allereie jobba litt oppe blant dei små grå og har ein plan, for såvidt, men det er nok ikkje så lett å gjennomføre når ein har born i skulealder. Eitt år er ganske lenge..... Dessutan er det heller ikkje berre å ta seg "fritt"  i eitt år og berre stikke av.
Likevel...... Den historiske biten av researchen eg gjer no og dei planane som held på å byggje seg opp litt etter litt.... Om ein lagrar dei..... Det kjem jo ei tid etter dette. Er draumen sterk nok så vil det skje. Eller...?

Eg skulle ønske at sommaren hadde hatt fleire dagar slik det var i helga. Det er utroleg deileg og koseleg å sitte ute på verandaen og lese. Avslappande. 

Som for å ta igjen dei tapte dagane med sol i sommar, trør ho til med å kome i to eksemplar! Blå himmel i kveldinga, blikkstille hav og spabad. Fantastisk! 

Eg blei så glad då eg såg ei blå stripe av himmel over Kjøpsvik på ein av mine mange "fjellturar" i sommar, Mindre heldig blei eg med biletet, for blåfargen kjem ikkje akkurat så godt fram. Dette var nok på fredag(?). Var det ikkje då sola byrja med å gjere sitt lille inntog? (Viss det ikkje var torsdag...) Det er rart kor lite som skal til for å bli i godt humør. 

No skal eg berre ta meg litt av kveldens bakarvarer før eg legg meg. Ikke ete av den, men prekevere den. Ute er det nok mørkt til at ein skjønnar at det er tid for haust og alt er slik det skal vere. 

Først kjøkkenet, så litt åleinetid foran tv´n før Ole Lukkøye får gjere sitt innpass! 

Ha ein fortsatt fin kveld!!

Hasta luego!

IWALY!!

Onsdag 12.august

Eg må berre innsjå at mødre ikkje er det viktigaste i livet til 11-åringar...... Då tenker eg sjølvsagt på kva ein ønsker å gjere på fritida.
Det har jo vore sommar og plenty av kvalitetstid, og når ein først er i den tralten, er det jo lett å tru at dette er det som gjeld. Den gong ei.

I dag, som i går, har eg vore "flink" og trimma. I dag var det ikkje så veldig mykje kvalrospust (noko eg kunne konstantere av di eg hadde musikken litt lågare i dag, sånn i tilfelle...). I dag var det berre tungt for stive føter.
Eg satte ny deig og tenkte at eg kunne gjere det til ein vane å løpe i hevingstida. Enn så lenge....
Etter å ha dusja køyrde eg opp til bana for å prøve å lokke med meg minstemann heim. "Mamma har baka og det står i omnen no. Kjem du snart?" Overbevist om at han kom til å løpe mot meg med ein gong, høyrde eg berre "Nei, beklager. Æ ska vær hær på bana og spell."
????? What? Nedtur. Med halen mellom beina var det berre å køyre heim att. Jaja.......

EIgentleg baka eg mest av di det ikkje blei heilt vellukka i går. Joda.... Det blei bra, men det var berre det at når alt var avkjølt og stasjet skulle på, ja då hadde eg jo ikkje eingong sjekka om eg hadde alt vi trengte. Ergo var det berre å fryse det til seinare. I stadenfor å ta det opp til tining no, er det jo eit mykje betre alternativ å lage nye. Ferskt er alltid best!

I dag var ikkje kjøpsviksvingen så tung. Eg lurte ei stund på om det hadde noko med musikken å gjere. Det kan jo hende at ulike musikkartar påvirker ulikt på mange områder. I dag var det i alle fall "La meg få drømma" av Matti Røssland som var online og det fungerte heilt supert. Matti Røssland har faktisk mange fine songar.
Eigentleg er spelelista mi ei salig blanding av ulik musikk. Eg har funne ut at det er lettare å løpe når det er variert musikk. Med fare for at dei fleste på min alder vil synes at eg har ei liste som ikkje vil fungert på dei, syns eg den er heilt grei. The Eagles, Toni Child, Whitney Houston, Matti, Bruce Springsteen, CCR, Kindbergs, DDE og Billy Ray Cyrus. Så då er alle livsstemninger representert. Toni Child med sin avdrukne mann ho vil forlate, Whitney Houston med kjærleiksorgen sin, Matti som er realist, Kindberg med sin "I dina ögon", Billy og CCR som gjer deg lyst til å danse, Bruce med romantikken sin og The Eagles syng no for det meste om livet. Av ein eller annan grunn forelska eg meg i "The last resort" for 20 år sidan.  Den er jo eigentleg ikkje noko stor song, musikalsk sett,men noko er det i alle fall med den.

I sommar har eg fått sett litt ulike dyr på nært hald. Det som er så synd er at ein ikkje har kamera med seg til eikvar tid. Det hadde jo berre vore så kult om ein kunne dokumentert alt ein såg.
No er ikkje denne augestikkaren som er avbilda under her noko særleg til syn. (Eg liker ikkje slike kryp.) Det er likevel litt interessant å studere den når den ikkje fyk forbi deg i rasande fart.
Her ser eg jo faktisk at den har eigne auge (logisk nok).

I mitt eige lille paradis dukkar det opp dyr titt og ofte. Ein dag medan eg stod og vaska nokre fiskekrokar, var det plutseleg ein røyskattunge som stod der og dansa og showa rett foran augene mine. Sjølvsagt henta eg kameraet mitt, vel vitande om at min type (u)flask sikkert ville bety at det var bortkasta. 

Det stemte jo fint det. Den var borte då eg kom attende. Likevel..... Eg trur den leika litt med meg. I alle fall var den veldig nysgjerrig. Etter ei lita stund titta den fram akkurat som om at den sa "titt tei, her er eg" og stakk rett før eg fekk knipsa. Om og om att. Med kameraet klart heile tida, fekk eg til slutt knipsa dette biletet. Eg kunne ikkje bruke tid på å få røyskatta "større", for her måtte det gå kjapt. 

Av og til tar eg meg i å ønske at det fans ei lov som sa at dersom ein eig eit hus er ein forplikta til å halde det vedlike. Det er trist å sjå at hus forfell (som det gjer mange stader) og det skjemmer jo ut områda som er rundt. Alle burde sjekke husa sine i alle fall kvart år og få klippa rundt det. Viss ikkje blir det så spøkelsesaktig og fælt. Når hus berre står der og råtnar........

Eg held på med å lage meg ein liten bålplass i hagen min. Foreløpig har eg berre fått laga èin benk, men eg har starta på nummer to også. I botnen har eg ei steinhelle, og så har eg litt steinar oppå den for å sørge for luft underfra. Det fungerer kjempefint! 

Det er no eingong slik at det i "gamle daga" var mykje dyr rundt om i fjorden. No har eg ikkje heilt den same moglegheita til å drive med husdyrhald som dei hadde før, så då får desse småkrypa (blant fleire) sørge for den biten. Dei er i alle fall lettstelte og masar aldri om mat.

Heilårsblomster fungerer også heilt utmerket!! Dei er så lettstelte at det er ein fryd! :=)))

I skrivande stund trur eg bakaremna mine er ferdig avkjølte og sonen har faktisk kommen heim, så då skal vi hive oss rundt og få det pynta. MMmmmmm.....:=)

Ha ein fortsatt fin kvel og sov godt til natta! 

Hasta luego!

IWALY!!

Pust pes..... :=)

Sjå for deg at du har ein puls på 960 (minst!!!!) og føtene syns det er tungt å flytte seg forover ein etter ein i sånn høveleg tempo at det skal sjå ut som at du er på trimtur..........
At pusten sikkert høyres ut som ein dampveivals er du fullstendig klar over, men legger ikkje merke til det sjølv av di Bruce Springsteen si låt "I wanna marry you" presser tonene sine inni øyregongane der du spring. Like greit det....... Ein legg ikkje så lett merke til den høge pulsen heller då. Det er berre om å hugse på at ein ikkje skal gløyme seg av og synge ilag med musikken. For......Det kan jo faktisk vere litt kjipt om du plutseleg spring forbi DEN "hottisen" og plutseleg lyrer ut av deg "I wanna marry you" og oppdager sjølv kva du gjorde.
For all del.....Eg har ikkje opplevd det enno, og så er det ikkje ufatteleg mange "hottiser" her, så det er vel kanskje ugrunna bekymring. Jaja..... :)

Vel, den følelsen av høg puls, dampveivalspust osv....... Den oppstod i dag! Tunge føter også!
Tildels litt sliten og med akkurat "I wanna marry you" i øyrene. Oppe i hovudet mitt holdt eg på å motivere meg til den litt seige kjøpsviksvingbakken. Vel vitande om at det ikkje var den beste dagen i mitt liv (når det kjem til form)...... Og der, i same augeblink eg ser bakker, ser eg at det er eit menneske som også er ute og trimmar (dog litt saktare enn eg). Sjølvsagt er det den nye rådmannen og eg tenker "farsken òg - no blir eg nøydd til å løpe heile bakken". Ja, for eg kunne jo ikkje berre kapitulere rett foran den nye sjefen og utsette meg for ein kommentar der han mest sannsynleg ville, av rein høflegheit, seie kor sprek eg er som er ute og løper. For det er vel det ein gjer når ein møter folk.....?!"Kor sprek du e!"
Hahaha...... Seig i ræva og hvalrosspust er ikkje noko som legg opp til slike kommentarar, så det var om å bite tenna saman og "klatre" heile bakken. (Og ja, i dei sekunda det tar å passere eit anna menneske er det berre å halde pusten så ikkje dei rare lydane skal nå fram til andres øyre.
Og fy flate kor tung det då blir etterpå. Når ein er utan påfyll av luft nokre sekundar i ei stigning.......Say no more!!

No er eg nydusja og overlevde joggeturen denne gongen også. Eg møtte ingen "hottiser" på min veg og ikkje sang eg unødvendig mykje. (Det hadde eg jo ikkje pust til...) No har eg kvalitetstid med den bestaste. Vi regjerer ilag på kjøkkenet og lager skoleboller. Eg har laga deigen og minstemann tar seg av tilbehøret. Medan omnen gjer sitt arbeid med bollene, sit eg no her og skriv litt. Det er lenge sidan sist, men eg kjenner at eg har litt lyst å skrive litt framover.

Medan eg laga deigen tidlegare i kveld, høyrde eg på ein song eg var nysgjerrig på. Den viste seg å vere fin, både melodien og teksten. Det som skjedde etter at eg høyrde på den første gongen, var at plutseleg så hadde det hoppa over til ein annan song. ("Bara du och jag".) Det viste seg å vere den svenske artisten Erik Linden. Eg blei litt nysgjerrig på denne artisten som sit ved pianoet og syng rolege songar. Han hadde verkeleg mange fine songar, sjølv om enkelte av tekstane bar preg av kjærleikssorg, eller noko i det høvet. I alle fall var han ein draumar.
Sverige har eigentleg ganske mange flinke artistar. Eg veit ikkje kvifor, men mange gonger er det meir behageleg å høyre på svensk tekst enn norsk. Utan at eg har noko forklaring på det. Det er utroleg mange fine svenske tekstar.
No skal eg sette på den første songen som eg i utgongspunktet høyrde på og lære meg den. :=)

Utsikt frå paradis på jord ein av soldagane vi hadde i sommar. Fine fjorden vi har!

Denne rørte ikkje EG!! Mine fingrar er ikkje skapt for å ta i slikt....Sånn er det berre. (Så slepp eg å innrømme at det kjem av at eg blir så redd at eg nesten pissar på meg.) Syskenbornet mitt var hakket mindre redd kan det sjå ut som. 

Kråkebolle. Hokjønn må du vite. (Ikkje spør meg korleis eg kjenner til nett det - men det er faktisk det.) 

Ha ein fortsatt fin kveld!

Hasta luego!

IWALY!!!